__ Ayrılık; bazen bir tren istasyonunun kalabalığında. Bazen bir çocuğun, sıkı sıkıya sarılıp, annesinin kucağında ağlamasında saklıdır. Nice aşklar ayrılığa eşlik etmiştir. Aşık Veysel ‘in de dediği gibi" benim sadık yarim kara topraktır."Ayrılık bu yüzden olsa gerek tıpkı bir kara toprağa yolculuk yaparcasına, insanoğluna acı duyumsatır...

Bazen hüzün bulutları gezer başımızın üzerinde, yağmur gibi inceden yağar gönül evimize. Oysa her ayrılık kederli değildir… Gideni varsa eğer. Bir başka karşılayanı da vardır umutla... Kırlangıçlar da ayrılır yaz boyunca konakladığı ülkeden. Ama arkalarında kimleri bıraktığını düşünmezler, sadece giderler...

Çünkü tekrar geri döneceklerini bilirler... Biz insanlar için bu durum çok daha farklıdır... Hissedişlerin, yalnızlığın, sıkıntılı bekleyişlerin geçmek bilmez saatlerin hepsi çok ağırdır. Efkar vardır ayrılıkların hamurunda, özlem vardır atılan her mesafede. Uzaklık arttıkça gözler ya ıslanır ya da tamamen kurur... Unutulmuş ise giden içimizde...

Bazen fırtınalıdır ayrılıklar. Dinmesi için zaman denilen merhemi sürmek lazım kalbimize. Her şeye en iyi ilaçtır zaman. Bunu da ayrılıkla karşılaşan sevenler iyi bilir…
İşte bu yüzdendir ki; Ayrılık çokta ürkütücü değildir. Sabrın tadına bakanlar ayrılığın kendilerine dertten ziyade iyi bir zırh olduğunu zamanla öğrenirler...

"Bana göre "her ayrılık , bir kavuşmaya yolculuktur."

- Sevgilerim ve ayrılıkların güzel kavuşumlarıyla.-


Nurcan Talay
15.10.2008