Hayatimda unutamayacagim ender gunlerden birini yasadim gectigimiz pazar.Is yerinden arkadaslarla kendimiz icin birseyler yapalim diye dusunurken aklimiza ne yapabilcegimize dair cok fazla bir sey gelmemisti. Doga yuruyusleri yapan tanidiklarimizin tavsiyesi ile dag tirmanisi yapmaya karar verdik bir kulubun pesine takilip gittik.Nereye gidecegimizi nasil bir ortam olacagini hic bilmeden. Kucuk bir koyde basladi yolculugumuz. Gosterdikleri tepeye ulasmak bizim icin nerdeyse imkansizdi ve basladik yurumeye. Ormanlarin icine daldikca, patika yollara girip ayaklarimiz taslara takildikca yorgunlugumuz gittikce artiyor dizlerimiz titriyordu. Hele zaman zaman, bir an dursam bir daha asla adim atamayacagimi dusundugum oldu.

Nasil bir histir anlamadim bedenimiz agirlastikca ruhumuz hafifliyordu. Bize gosterdikleri zirveye ulasmak icin butun gucumuzu harciyorduk zirvenin tadina varirsak bir daha vazgecemeyecegizi soylemislerdi. Nasil bir duygu oldugunu cok merak ediyor ruhumun orada tamamen dinlenecegini dusunuyordum. Her agac yesildi ama hepsi ayri tonda, hepsinin kokusu ayri lezzetteydi. Boyle bir guzelligi masallarda hayal ederdim ben hep. Zirveye ulastigimda bedenim bitkindi ama nerdeyse bulutlara kadar gelmis kendimi kuslar kadar hafif ve ozgur hissediyordum.O duyguyu tattigim anda tum yorgunlugum bir anda gecmisti. Hedefe ulasmanin hazzi anlatilir gibi degildi cok mutluydum ve herkesin boyle bir hazzi yasamasini isterim. Sehrin gurultusunden,telasindan ve yoruculugundan uzak cok guzel bir gun yasamistik ayrica. Butun bu guzeliklerin yaninda bizi etkileyen bir sey daha vardi guruptakilerin birbirlerine gosterdikleri yardimseverlik ve saygilari. Hic tanimadigimiz yuzunu bile belki hatirlayamayacagimiz insanlar dost elini uzatiyordu. Kendimize dair guzel bir sey yapmanin mutlulugu ve tekrarlamak uzere yolculugumuzu bitirdigimizde kendimizi kalitemiz yukselmis hissettik. Bize boyle guzel bir gun yasatan ZIRVE dagciliga cok tesekkur ederim. Daha baska zirvelere yurumek uzere hoscakalin.