bu gün günlerin en acısı bana nedeni bilinmedik bir sancıya düştüğümü sanır sevenlerim dostlarım... ama nedeni bellli bir sdancı olduğunu kendimden bile saklıyorum... saklamak zorunda olduğum için elbette çünkü saklamazsam biliyorum ki canımı yakan şey beni kavuracak... hem sen benim en büyük zaafımsın sevdiğim... bu dünya yalan. bu dünya nankör. insanları da kendine çeviren dünya insanlara güvünmemem gerektiğini öğretti bana... şimdi sadece nesnelere anlatıyorum seni çünkü insan olmamamaları onlara değilse de bana verilmiş en büyük armağan belkide ... onlara anlatıyorum çünkü insanlar senden bahsedecek.. senin adını başkasında bile duymak benim canımı yakarken katlanabilir miyim sanıyorsun sevdiğim...
şimdi bana deme artık madem seviyordun neden kimse bilmiyo diye.... ben bana bile söyleyemedim ki sevdiğimi.... her gün bu acı yaksa da içimi söyleyemem sevdiğim... sen benim dizelerimde saklısın... gitarımın teline nağmeledim sevgimi ki kimseler anlamasın diye...
şimdi sana bir şey söyleyeyim sevdiğim... sevdayı başkalarına duyurmak kolaydır... başkaları derdini anlar belki seni teselli eder bilinirse... ama ben hiç kimse beni teselli etsin istemedim.. içimdeki acıyla gurur duydum. çünkü sevmek gururumdur... seni sevmek ise ŞEREFIM...