Hayata cok erken yaşta olgunlaşarak başladım hic baba sevgisini doyasıya yaşayamadım çünkü babamı cocukken yılda bir ay görüyordum taki 12 yaşınakadar bu yaşta babamı kaybettim annem bize hem babalık hem analık vazifesini yapmaya çalıştı ben evin büyük erkeyi olarak mec buren erken olgunlaşmam gerekti ve o zamanı hizli olgunlaşarak anneme destek olmaya başladım zaman su gibi hızlı aktıgndan tabi cocuklugumuzu bile yaşayamadan hayat yolundaki engelleri aşarak hayatın akış icindeki yerimi coktan almıştım tabi evlendik bir oğlum oldu ayrıldım hayat yaşamda gine bana işkence etti ama oğlumu yaşayamadıgım baba sevgisini vererek büyütmeye onunla tekrar cocuklugumu yaşayarak hasretligini cektigim bazı cocukluk anılarım yaşadım ama gine bir gün geldiki baştacımız annem rahmetli oldu 2004de hayatımız bir anda gine yıkıldı ama yaşamak zorunlulugundan hayatın acısıyla tatlısıyla tutunmak zorundayız bizde onu yapıp yine ayaklarımızı yere bastık hayata isyan ederek hayat bize nasıl daga gecercesine uğraşmasına ragmen o nunla bende dalga gecer cesine yaşammı devam ettiriyorum işte benim hayat hikayemin bir bölümü ksaca

yaşam hayat zor ama zorları başar malıyız