Kötülük etmeden pişman olmanın en iyi şekli, iyilik etmektir. bretonne
Nermin Kaçar
Nermin Kaçar

O ACI GÜN

Yorum

O ACI GÜN

6

Yorum

0

Beğeni

0,0

Puan

812

Okunma

O ACI GÜN

Nedendir bilinmez bazen rüyalarımız bize bilgi verirler ama biz anlayamayız, çözemeyiz. Bunu ben çok yaşadım. Kendime kızdığım çok olmuştur bu yüzden. Eskiden çok sık rüya görür ve etkisinden günlerce kurtulamazdım.

Ben, Babamı bundan yaklaşık on sekiz yıl önce kaybettim. Kaybedene kadar da böyle bir şeyle karşılaşacağıma, bir gün onun öleceğine ihtimal vermiyordum. Veya erken yaşta kaybedeceğime demek daha doğru olur.

Yeni emekli olmuştu. Annem emekli olmasını istememişti. Sanırım boşluğa düşüp hastalanacağından korkmuştu. Ben, kararına karışmamıştım. Otuz beş yıllık bir çalışma hayatından sonra dinlenmek hakkıydı. Üstelik, onun mesleği daha fazla sorumluluk gerektiriyordu. İlkokul öğretmeni olmanın sorumlulukları daha fazladır. Tek tek hepsine sevgisini ve ilgisini de vermesi gerekiyordu.

Emekli olduğunda, ölümünden sonra eve gelen arkadaşlarının anlattığına göre çocukları ile vedalaşırken çok ağlamış. Hepsini teker teker öpmüş ve bağrına basmış. Öğrencileri de babama yalvarmış, bırakmaması için.

Emekli olmuş ve yeni hayatına alışmaya çalışıyordu. O sırada Annemin rahatsızlıkları oldu. Onunla ilgileniyorduk hep beraber. Dikkatimi tek çeken şey, Babamın durgunluğuydu. Onu da anneme üzülmesine bağladım ve üzerinde durmadım. Daha önceden kendi rahatsızlıkları da olmuş ve sonuçlar temiz çıkmıştı.

Annem, oturduğumuz ildeki doktorlar tarafından tedaviye başlanmış fakat sonuç alamamıştı. O yüzden de Ankara’ ya gitmesine karar vermiştik. Hafta sonunun araya girmesi nedeniyle hafta başına kalmıştı. O tarihe göre randevuyu da almıştık.

Ziyarete gittiğimizde, babam her zamanki yerinde oturuyordu. Kızım da o tarihlerde daha dört yaşlarında. Onun da gözlerinde rahatsızlık var. Düzce o zamanlar bize bağlı bir ilçeydi. Oradaki bir doktora götürmemiz gerekiyordu. Kızımda anneannesine daha yakın, babamı da seviyor fakat çok fazla yaklaşmazdı nedense. Kapıdan içeriye girer girmez dedesine atıldı koşarak.

“ Dedeciğim ben seni çok özledim “ Dedi

“ Ben de seni kızım “ Diyerek kucağına aldı. Birbirlerine sarılarak uzun bir süre kaldılar o şekilde.

Ertesi gün, biz Düzce’ ye gittik. Orada kaldığımız süre içinde içimde tarifi imkansız bir sıkıntıyla dolaştım. Ruhum daralıyordu. Akşama eve geldik. Yine değişiklik yoktu bu ruh halimden.

Bu olaydan bir hafta önce de, servis arkadaşımı rüyamda görmüştüm. Kendisi daha önce kalp krizi geçirmişti. Onu rüyamda tekrar kalp krizi geçirirken görüyordum. Yanımdaki masada oturduğu için hemen yardıma koştum kurtarmak için. Kolunu tuttuğum anda, onun kolundan topa benzeyen bir şey canımı acıtarak sol kolumdan kalbimin üzerine yüklendi. O acıyla uykumdan uyanmıştım. Dualar okuyarak tekrar yattım. Yine aynı rüyanın devamı geldi. Bu kez, hastanedeyiz. Sadece başında biz çocukları ve annem var. Elinden tutuyorum sıkıca ve

“ Babacığım ! İyileşeceksin “ Diyorum. Sonra iyileşmiş olarak görüyorum. Bu rüyaya bir anlam verememiştim.

Öldüğü akşam da görüşemedik zaten. Bir önceki akşam görüşmüştük. Sağlıklıydı. Kızımı yıkamam gerek fakat onda da bir huzursuzluk var. Aksileniyor. Zorla banyoya götürdüm fakat yıkamayı başaramadan çıkarttım.

Biraz zaman geçtikten sonra da ev telefonumuz çaldı. Geç bir saat olduğu zamanlar telefonu eşim açtığı için yine o cevap verdi telefona. Yüzü bir garip olmuştu. Ne olduğunu sorduğumda ise bana “ Baban rahatsızlanmış. Hastaneye kaldırmışlar. Telaşlanma. Çok önemli bir şey değilmiş “ Dedi. Kızımı üst katta oturan kayınvalideme bırakarak hastaneye gittik. Bütün akrabalar oradaydı. Ben ölebileceğini hiç düşünemiyordum bile. Sonra bana bir sakinleştirici yaptılar ve komada olduğunu söyleyerek anneme gönderdiler. İçimdeki umut hiç bitmiyordu. Öyle olmasını istiyordum belki de o yüzden.

Benim apartman kapısından girmemle, Annemin çığlıklarıyla karşılaştım.

“ Gitti ! Gitti ! Beni bırakıp nereye gittin “

Diye haykırıyordu. O anda anlayabilmiştim ancak.Oracığa yığılıp kalmışım.

Ertesi sabah, yine aynı güneş doğmuştu her zamanki gibi. Hayatımızdan sevdiğimiz bir kişi olmadan. Onsuz. Güneş yine aynı parlaklıktaydı fakat biz aynı değildik.

Bu yazıyı gözlerimde biriken yaşlar ile kaleme aldım sevgili dostlar. Sevdiklerimizle uzun yıllar geçirmek dileklerimi sunuyorum sizlere.

Paylaş:
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 
O acı gün Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz O acı gün yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
O ACI GÜN yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
handan akbaş
handan akbaş, @handanakbas
4.3.2010 21:54:46
Sevgili Nermin dün öğleden sonra net'e pek girmedim.Akşam da atlamışım,şimdi okuyorum.Önce babana Rabbim rahmet eylesin.Kaybettiklerimize en güzel hediye duadır.Bol bol dualarla onları analım.Bir de hayırlı evlatları olanların mükafaatlandırılacağı yazar dini kitaplarda.O nur içinde yatsın ,o yattıkça Rabbim geride kalanlara hayırlı ömür versin.
tacettin yıldırım
tacettin yıldırım, @tacettinyildirim
4.3.2010 05:34:19
kardeşim......çok güzel bir yazı....ilerleyen saata denk geldi....ama çok ağladım....çok....saygılar
Emine UYSAL (EMİNE45)
Emine UYSAL (EMİNE45), @emineuysal-emine45-
3.3.2010 20:25:22
Sevgili Nermin, hayatımızda doğumlar nasıl doğalsa, ölümlerde öyle doğal; ama kaybettiklerimiz her zaman canımızı yakıyor.
Yerleri doldurulmuyor. Her zaman onları özlüyoruz.
Anın acı da olsa, yazıp bizlerle paylaştığın için çok teşekkürler...
Sevgilerimle...
Haticcay
Haticcay, @haticcay
3.3.2010 19:36:30
Rabbim gani gani rahmet eylesin.
Sabırlar diliyorum.
Eser Akpınar
Eser Akpınar, @eserakpinar
3.3.2010 17:27:22
Hayatta en çaresiz kaldığımız olay ölüm. Büyük kayıp yaşamışsınız. Başınız sağ olsun.

" Tanrı, bu acıyı unutturcak başka acı yaşatmasın " denir.

Sevgilerimle.
ayhansarıkaya
ayhansarıkaya, @ayhansarikaya
3.3.2010 13:46:56
Başın sağ olsun.Ölenle ölünmüyor işte...Ne yapalım her canlı ölümün tadını alacak...Geride kalanlara Allah uzun ömürler versin..

Duygusal bir anıydı...Selam ve saygılar...
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL