Baharın emareleri, kendini hissettirirken yazıyorum bu mektubu sana ey meçhul ve muhayyel peri. Ben, merhabanı özledim, o sımsıcak sesini. Bu özlemle sana gıyabında merhaba diyorum.sesinin sıcaklığı olmasa da ortamda, hayalin yetiyor içimi ısıtmaya…


Bu yıl Ankara’ da kış yumuşak ve yağışlı geçti. Sen, meçhul ve muhayyel iklimlerde taze sabahlara uyandın. Ben seni ve sesini yâd ettim. “Yad eller aldı beni /Taşlara çaldı beni/ Yardan ayırdı felek/ Gurbete saldı beni/ Yol verin geçeyim dumanlı dağlar/ Dağların ardında nazlı yar ağlar.” Türküsü dilimdeydi.


Mektup, gurbetle sılanın arasında gönül köprüsü olur. Zarf da mazruf da hasreti solur.
Ben mevsim kış da olsa sana hep menekşeli , aşk menşeli mektuplar yazarım. Adressiz isimsiz zarflara yüreğimi koyar, turna teleklerinde selâmlar yollarım.


Şiir yazmam hiç mektuplarıma. Sadece satır aralarına edanı , hatıramda kalan sedanı, adını serpiştiririm. Sana dair ayrıntılar şiir olur. Sen gülümsersin sözcüklerin özünden, usaresinden. Adın geçince cümlelerde, kokun gelir uzak iklimlerden dolar ciğerlerime. Her şey sen olur yanımda yöremde.


Bir gün, Ankara mahreçli bir mektup alırsan, hiç bakma kimden olduğuna. Bir solukta oku. Kendini bulacaksın satır başlarında, cümle sonlarında. Sana seni anlatan kelimeler,
Hasretinden lime limeler gönül hanemde. Dilimden, menekşe kokusuyla dökülmekte sana dair sözler.
Kalemin yazarken başı döner edanı adını. Aslında kalem beni söyler.

Bahar, Ankara’nın sisli yamaçlarına yine sensiz inecek. Ben yine meçhul ve muhayyel iklimlere başlangıcı, muhtevası, ve sonu seninle yüklü, menekşe kokulu mektuplar yazacağım. Zamana ve takvim yapraklarına bir hasret anekdotu daha ekleyeceğim, bıkmadan,usanmadan. Ey meçhul ve muhayyel peri, beni sevince gark etmeye yetip de artar, bir anlık hatırlaman. Sana kırılmam, mektuplarımı okumadın diye. Bir selâmın gelse bin bir gece uyuyamam.

Mektubuma son verirken, en içten, en derinden hasret çiçekleri derler; selâm yerine, çiçeklerin en güzeline diye gönlümü iliştirir yollarım. Lütfen kabul buyur ey muhayyel peri…
Ankara,03.03.2010 İbrahim KİLİK