Bundan aylar önçe, eşimle sirkeciye arabamızla gitmeğe karar verdik. Fakat arabayı park edecek yer bulamadık. Eşim sen arabada bekle , yarım saatlik işim var dedi ve gitti. Ben radyoyu açtım, bahar havası vardı, camları da açtım, gözlerimi kapadım , tamamen kendimi müziğe kaptırdım. Ama gözlerimi açtığımda ne göreyim; elleri simsiyah,tırnakları uzun ve sivri, elbiseleri yırtık,kirli,kokulu..
nefesi alkol kokan, gözleri donuk ve acımasız bir zavallı.
-Tanrım, tanrım ben ne yapacağım dedim ve gözlerimi tekrar yumdum, tekrar açtım
hayal mi ? acaba diye
Hayır gördüklerim gerçek, dizlerim titremeğe ve ellerim titremeğe başladı...
ve hızlıca düşünmeğe başladım çok hızlıca evet ona korktuğumu asla hisettirmeyecektim asla, başımı kaldırdım gözlerine baktım...baktım aslında , o an korkumu yendim ve kalbim sızlamağa başladı , belli ki karnı aç.
O da benim gözlerime baktı ve
-para , para ver dedi
-tamam vereceğim dedım ve
çantam arkada, eğildim içinden cüzdanımı aldım , açtım tanrım o da ne?
içinde hiç para yok kuruş bile yok, hemen gösterdim ve
-bak içi boş ben de parasızım , ama söz kocam gelecek sana para vereceğim , az ileri git bekle ve ellerini kapıdan çek dedim.
Zavallı adam sallanarak, on adım ilerdeki setin üzerine oturdu ve beklemeğe başladı.
Ben hemen arabanın camlarını ve kapıları kitledim, ağlamağa başladım. Hem çok korkmuştum hem de adamın o hali ve bakışları beni üzmüştü. Yarım saat sonra
Kocam geldi, ona olayı kısaca anlattım , parayı adama kendim verdim, tek kelime konuşmadan, gözlerime baktı, baktı ve çekti gitti.
Beni asıl üzen benim karnım tok ve o ise açtı sadece karnını doyurmak istiyordu, isteği yemekti.
Ben onu anlayabildim ve iletişim kurabildim gözlerimle , sadece bakarak...
Evet o beni anladı, bekledi ve kötülük yapmadı,çünkü bazı insanlar gibi bağırmadım, aşağılamadım..
O sadece hayat şartlarında dolayı bu hale gelmiş, bizler gibi oda insan, sadece kimsesız ve zavallı. Elbiseleri, ayakkabıları yırtık, berduş ve serseri .Niye ,niçin bu yola düşmüş bilemeyiz. Benim tek bildiğim şey o an ona yardım edebilmekti.
Bizler ,zavallı insanlara yardım ellerimizi uzatmalıyız, onları anlamalıyız.
Böyle olaylar karşısında , hoşgörülü ve anlayışlı olalım ve bağırmadan , anlamaya çalışalım..
sevgiyle kalınız..


canan demirel