Yağmurlar yağmada elbet. Gök gürlemede yine. Lâkin, derin bir sukût içinde her şey. Güneş doğmada yine, ışıksız ve sıcaksız belki de.
Her şeyin isimsiz, her şeyin resimsiz ve belki de her şeyin cisimsiz olduğu bir zaman, belki de sadece bir an.
Seslerini duyacak, bir şey aramada tüm yaratılanlar, renklerini görecek bir göz. Gök gürültüsü kendi sesine hasret, yağmurlar berekete belki de.Bir şey aramada her şey, bir şey beklemede, ne olduğunu bilmeden sessiz, biteviye...hasretle.
Ve işte; iki dirhem bir çekirdek olmuş, bütün yaratılmışlar ayrı bir heyecan, ayrı bir ahenk içinde. Bir başka coşmada denizler, güneş sanki kavuşacak yaratılış sebebine. Yağmurlar gelinlik gibi inmede yeryüzüne, kuşların dilinde bambaşka bir türkü, bir başka coşkulu nedense her şey, bir başka heyecan, bir başka kıpırtı var içlerinde delice...sebebini bilmeseler de.

Ve
insan,
teşrif etti yeryüzüne....

Yaratılmışların isimlerini söyledi bir bir meleklere...


Nurcan Yalçin