Dalgalı bir denizin durgunlaşması gibi oldu umutlarım.Yani hiç bir ümidim ve ümit edeceğim bir hayatım kalmadı.Tabii senin gözlerini görene kadar......Tanrım!!!Nasıl bir duygu bu,ne biçim şey...Daha önce hiç böyle olmamıştım.Hiç böyle boş düşlerle süslememiştim gecelerimi.

Sen;uzun boyun,siyah saçların ve rengine bir ad koyamadığım gözlerinle beni kendine aşık ettin.Evet;gözlerine bir ad veremedim çünkü hiç kimsenin gözleri seninkiler gibi değil.Rüzgarlı bir havada, açık penceremin önünde perdemin dans etmesi gibi bir şey sana bakmak.
Ruhumu teslim ettiğim bir rüzgar gelir hep pencereme,beni tekrar geri al der gibisine.İstemiyorum ruhum seni...Artık kapatmam gerek perdemi.

Güz nefesim kadar yakın bugünlerde.Korkuyorum seni kaybetmekten bu şerefsiz şehirde.Ellerine dokunmayı ben de en az senin kadar istiyorum ama önümde sanki bir çukur var.Hani sana dokunduğum anda düşeceğim..Kolumdan tutacağını biliyorum ama bu yetmiyor.Ya seni öpsem,dokunsam tenine sonrasını düşünmeden.Yarınımda, bugünümün dün olacağını düşünmeden yaşasam seni...Bitirsem hislerimi,yarına bir şey bırakmadan yaşasam.


Bir örtü örtebilsem keşke soğuk rüzgara.Rüzgarın seni alıp götürmesinden korkmam o zaman.İstediği kadar çarpsın kapıları ve pencereleri,umrumda bile değil.Sen adi rüzgar !!! Korkmuyorum şiddetinden.Şimdi sen söyle;o zaman ben neyden korkuyorum?

Yağmurdan olabilir mi? Üzerime yağdığı an ya yüreğime girerse,ya sevgimi eritirse,ya çamur bulaştırırsa kalbime....Şimdi sen varsın ve sana kapı açmamı bekliyorsun.Seni çok beklettim sanırım hadi gel artık kalbime ama sakın yağmur getirme.............