Kadınları sevmek; bir kadına haksızlık etmek demektir.
Bir kadını sevmek; kadınlara haksızlık etmek demektir.
Özdemir Asaf.

Okuduğum zaman uzun süre gözlerimi çekemedim. İlk tepkim, irkilmekti. Reddedişti. Sonra Asaf’ı düşündüm. Yalnızlıkların şairini. “ben” leri “ sen”, “ sen “leri “ ben “ olan şairi. Ne yana baksa hep kendisine çıkan o adamı.

Böyle bir adamın karşısında durduğumu düşündüm.

Sessiz, sözsüz, görünmez çizgileri olan ve o çizginin ötesine kimseyi geçirmeyen bir adamın.

“ Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.” diyen bir adamın.

Ne yaparsam yapayım, kim olursam olayım yalnızlığını paylaşamayacağım bir adamın karşısında düşündüm kendimi.

Ve o adamı sevdiğimi hayal ettim.

Severken sınırları olan bir adamı. Sınırlarının ardına geçemeyeceğim bir adamı.

Sevmek duygusuna sınır koyabilir miyiz?

Sevmek, sonsuzluk içinde kanatlanıp uçmak değimlidir?
Kuşlar gibi. Özgürce.
Hangi kuşa “ Uçma “ diyebiliriz?
Hangi kuşa “ Gökyüzüne sınır çektim, artık her yere uçamayacaksın “ diyebiliriz?
Kanatlarını kırmadıkça…

Sevmek, hesapsız, kitapsız bir duygu değimlidir? Önceden kararlaştırılmamış bir duygu, değilmidir?
Kırlarda papatyalar açar her Bahar. Kimsenin dikmediği, sulamadığı, yerini belirlemediği.
Kendiliğinden büyür papatyalar. Kendiliğinden çiçek açarlar.
Papatyaya; “ Artık açmayacaksın .“
Ya da “ Burada açmanı yasaklıyorum. “ diyebilir miyiz?
Kökünden söküp, atmadıkça…

Beni severek başka kadınlara haksızlık olacağını düşünen bir adamın karşısında hayal ettim kendimi.

O adam ki; sınırlarının ötesine asla geçemeyeceğim.
O adam ki; onun sonsuzluğunda uçamayacağım, hiçbir zaman.
O adam ki; “ Dur! buradan ötesine geçemez ve karışamazsın” diyecek ve ben duracağım, çaresiz.
O adam ki; başka kadınlara haksızlık yapmasın diye dilediğim gibi sevemeyeceğim
O adam ki; beni sevdiği için hep haksızlık yaptığını düşünecek başka kadınlara
O adam ki; kanatlarımı kıracak, özgürce uçmayayım diye. Kökleyip atacak, istediğim zaman açmayayım diye.

Böyle bir adamın karşısında kadın olarak durmak ne kadar zordur.
Ne kadar sevildiğini bilememek.
Dilediğin gibi sevememek.

Bir arkadaşım vardı. “ Bir kadınla sinemaya gitmekten hoşlanıyorum. Bir diğeri ile yürüyüşe çıkmayı. Başka bir kadınla gülmeyi seviyorum. Ötekisiyle sohbet etmeyi. Filancayla sevişmeyi seviyorum. Bu yüzden hayatımda her zaman çok kadın oluyor.” Demişti.

“ Seni seviyorum “ dediğiniz insan; bunların toplamı değimlidir?

Toplamı yapamıyorsanız tek bir kadında o kadına; “ Seni seviyorum “ da diyemezsiniz.

Kuracağınız cümle ancak şöyle olabilir:
“Gelişinle yalnızlığımı dağıttığın için seviyorum seni.”

Ve bunu diyen o adam;
“ Gidişiyle yalnız bırakana âşık olur” sadece.

Eser Akpınar
izmir
24.02.2010