bilmiyorum insanlar hayatında neler yaşadı. kendime dair tek hatırladığım çile. ama sağdan ama soldan hep çile. arada bir tebessüm ettimsede oda fazla sürmedi her nasılsa tepetaklak çakıldı. çok şey mi bekledim hayattan bilmiyorum. genelde ufak şeyleri mutlu olmak için yeterli gördüm. öyle olduğunu zannettim. kazanırken kaybettim. bilmeden istemeden. canım yandğında fazla üzülmezdim. artık dayanamıyorum. acılar beni yoruyor. yıkımlar karşısında dayacanak eski takati bulamıyorum. bunu eniyi son yaşadığım buhranda anladım. kendimi bu dünyadan azledilmiş gibi hissediyorum. heşey boş anlamsız geliyor. kendimi bir yamaç paşütçüsünün boşluğa bırakması gibi hayatın içine bıraktım. rüzger beni nereye sürüklerse ben oraya. satarım ben böyle hayatı, demek geliyor içimden . satamıyorum. taliplisi yok. kim ister çile dolu bir yaşamı. kim ister uskusuz geçen geceleri. kim ister. uyanmaktan korkan gözleri.kim ister yaşamak istemeyen bedeni kim ister. bilmiyorum.

ibrahim işleyen