Değişik bir kokusu var şu hastahanelerin..
Sağlam insanı bile hasta eden,içine sıkıntı sokan bir hava.
Acaba en alt katta artık sadece ruhları yaşayan bedenler var diye mi?Soğuk çok soğuk..Titriyorum,üşüyorum,içimin titremesi bitmek bilmiyor..
Tüm gücümle arkadaşım Selcen’in koluna girdim,basamakları saya saya 1.katta bulunan Genel Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesinin kapısının önüne geldim.Camdan bir paravan vardı önümde,yanında da numaratörlerden oluşan küçük bir ekran..
Dedemle aramda sadece,içeriyi göstermeyen cam bir kapı vardı..
Kimse yok mu?
Bana yardımcı olucak kimse yok mu?
Lütfen ses verin,diye yankılanıyordu sesim ıssız,uzun kolidorda..Kolidorun sonunda,bir odadan hasta bakıcı koştu geldi.Elimle iki omzunu tuttum,ne olur içeri girin,doktorlarla görüşmem gerek,içeri girmem gerek..Yardım edin,ne olur..
İsmini bile bilmediğim beyefendi,dört defa 9’u tuşlayarak içeri girdi.Bir doktor çıktı kapının önüne.
-Ne olu bana hayır demeyin,2 dakika dedemi görmeme izin verin,İzmir’den geldim yalvarırım müsamma gösterin,durumunun iyi olmadığını söylediler
Doktor;
--Dedenizin ismi nedir?
-Ahmet IŞIK.Görebilecekmiyim?
--İçeride oğlu var,biraz bekleyin
-Babam içeride ki o zaman
--Geçin hadi
-Teşekkür ederim,çok teşekkür ederim
--Diğer hastalara bakmayın,Ahmet Dede en köşede..
Kapıdan içeriye girdiğimde farklı bir boyuta girmiş gibiydim..Doktorlar,hemşireler koşuşturma halindeydiler..Diğer hastalara bakmadan yürümeye çalıştım..
Ölüm-Kalım savaşı çok inceymiş...
Babam,dedemin elini sımsıkı tutmuş;
--HİÇ ELİNİ BÖYLE TUTAMAMIŞTIM !ELİNİ TUTABİLMEM İÇİN BURDA MI OLMAMIZ GEREKİYOMUŞ BE BABAM DİYİP AĞLIYORDU...
Tutamamıştım artık kendimi.Babamın sözleri,sıktığım bedenimin gevşemesine neden olmuştu bir anda..
Doktor,yormayalım hastayı dedi,
herkes gibi İyi bakın ona olur mu diyip ayrıldık yanından..
Hastahanenin yakınında oturan ablama gittim babamdan ayrılıp.Halamlar,kuzenler herkes evdeydi..2 saat sonra yeniden görücekmişiz dedemi..
"YAŞAMIN EN ZOR YANI BEKLEMEKTİR"der bir şiirinde Aziz NESİN..Ne kadar da haklıymış..

BEKLEMEK

Gözler önünde işte
Gittikçe arınıyorum kendimden
Her giden güzelleşir
Gidiyorum güzelleşmek için
Unutulsun diye çirkinliklerim
Gelecek birisi güzeldir
Gelince güzel değil
Hele gelmişse çirkin
Yaşam, ölüm gelecek diye güzel
Ey güzeller güzeli beklediğim
Kaç saatim, kaç dakikam ya da saniyem
Artık ne gelmek ne de gitmek
Yaşamın en zor yanı beklemek
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı,
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz
ÖLMEK


Sonunda geçmişti 2 koca saat..Saydığım basamakları ikişer-ikişer çıkıyordum.
Doktor teker teker ve çok kısa görmelisiniz dedi.Tamam diyip,içeri attım kendimi..
Babam gibi tutmuştum dedemin elini..
DEDEMM ben geldim,aç gözlerini torunun geldi.Bak herkes dışarıda,herkes güzel gözlrini açmanı bekliyor..Hepimiz seni çok seviyoruz dedim ve Dedem elimi sıktı,gözünden yaş aktı.Hemen Doktor bey’e işaret ettim,Hissetti beni,beni duyuyor dedim..Doktor değişik bir gülümsemeyle Hadi artık dedi..Alnından öpüp,kulağına SENİ SEVİYORUM KOCA ÇINAR dedim..
Dedem ağaçları çok severdi.Bahçesi ve ağaçları bizlerden,çocuklarından hatta kendi hayatından daha önce geliyordu..
Emin adımlarla çıktım Üniteden.Beni hissetti dedim herkese.Rahatlamıştım sanki,hafiflemiştim..Hep yanımda olan Selcen’in evine gitmiştik,birşeyler yemeğe ihtiyacım vardı sanırım.Tam oturduk telefonum çaldı,arayan Annem di..Dedem Ölmüştü...Aradan yarım saat geçmişti sadece...Dedem öldü...Yarım saat de DEDEM ÖLDÜ...
Bilmezdim ki yarım saat önce son görüşüm olduğunu,beni son defa hissettiğini...
Arabaya atladık,nasıl bir hisse sigara içtim deli gibi...Gelmiştik bir çırpıda,ben bir çırpıda yaşlanmıştım...
Göstermedi doktor..Görücem dedim...
2 saat sonra MORG ’a (gasilhane) indirdiler..İçeri girdim,banyo tarafına götürdüler.MUSALLA TAŞI’na benzer/taştan yatak vardı.Buz gibi...
Açtım yüzünü,ölmedin sen dedim..Sıcaksın,vücudun 2 saat geçmesine rağmen çok sıcak dedim..Dede bırak şu tatsız,kötü şakayı aç gözlerinide görsünler KOCA ÇINAR’ın KOCA’LIĞINI...
Artık çok geçti...Artık KOCA ÇINAR devrilmişti...

Duyanlar,duymayanlara söylesin,

DEDEM ÖLDÜ....


Merve IŞIK