Düşündüm gecedeki yalnızlığımda uzun uzun… Bir şeyler anlatmak geldi içimden dolu dolu. İçimden gelen anlatma arzusunun detaylarını kendime dinletirken şaşıyordum halime. Canlıları anlatayım dedim; çok genel geldi bana. Daha belirleyici olmalıydı. Canlılardan insan seçtim sonra. Kurguladım kafamda… Ama o da geneldi.

Buldum sonunda…

Kadını anlatmalıydım. Hani her erkeğin içinde yaşattığı, bir başka kadınla karıştırmadığı, kendine özgü düşündüğü kadını… “Bence” olan kadını kısaca…

Sadece nefes alan bir varlık mıydı kadın sahi? Yoksa giyinip kuşanıp sadece gezen ve estetik görüntüsüyle güzellik kavramını keşfettiren mi idi? Ya da zekâsıyla kendini kabul ettiren…

Yok! Hiç biri değildi… Kadın bir yaşam tarzıydı erkek için… Beyninde yaşatırdı ve bulduğunda elinden tutar kendi ülkesine, yani gönlüne götürüverirdi.

Sonuçta bulmuştum işte. Genellemeden özele indirgemiştim. Canlıdan insana, insandan kadına… Ne güzel bir öykü…
…………………………………………

Cismi olmasa da, her an özelliklerin düşünülüp isimlendirildiği bir kadın vardır zaten her erkeğin beyninde. Ta ki, karşılaşana kadar sadece beyinde kalmıştır. Ya karşılaştığında? İşte soru burada. Ya karşılaştığında? Artık simgesellik bitmiş, isimlendirme başlamıştır.

Ömürlüktür bir kadın erkekte. Ömürlüktür ama erkek istediği sürece değil; kadın kendi istediği, sevgisini koruduğu, ihanet etmediği, bakışlarındaki büyüsünü kendi eliyle yok etmediği sürece…

İşte böyle beyinde saltanat sürerken ve yokken canlı bedeni, görünüvermiştir tesadüfen bir yerlerde. Görünmüştür ve o an büyük ölçekli deprem oluşturmuştur yürekte. Deprem sonrası tsunami bentler yıkmış ve oluşan sevgi seli önüne ne gelirse katmış, kadın o sevgi selinde yuvarlana yuvarlana gönül penceresinden bir defa girmiş ve panjurlar kapanmış, kilit altına alınmıştır erkekçe...

Gönül penceresinin kapanmış panjurlarında kilitli bu kadın kimdir? Her erkeğin gönlünde ayrı bir kadın kilitli madem; sadece o kadını anlatmakta yarar var demek ki…

Zekâdır… O kadar bellidir ki zekâsı; konudan konuya, daldan dala atlayarak yol gösteren kılavuzdur artık. Kararsızlık anlarının olaya el koyan bilincidir. Sezdirmeden irdeleyen ve irdelerken asla yorulmayan bir zihin raksına sahiptir.

Arkadaştır… Yalnız anların hayali, birliktelik zamanlarının neşesidir. Yol da gösterir. Olumluluk, olumsuzluk, güzellik, çirkinlik onun anlatımında doğmuştur sanki. Azim, başarma kudreti ve arzusu onunla tanımını bulmuştur. Kendi işine yetişirken, bir bakmışsınız dostlarının, sizin de işinizi çözme durumundadır. Kalbinize koymak istersiniz artık.

Dosttur… Hiç şaşmaz dostluğu. İster eğri yolda, ister doğru yolda olun o kucaklar sizi. Dinlemeseniz savaş ilan eder düşüncenize düşüncesiyle… Düşüncesiyle savaş ilan eder; çünkü dostuna eli ve dili kalkmaz. Yüreği koşulsuzdur. Karşılıksızdır da dostça tavırları.

Sevgilidir… Akıtır sevgisini karşılıksız olmasa da. Karşılık bekler sevgisine; ama beklediği de sevgidir. Bilir ki sevgi sevgiyi suladıkça yeşerir sevgiler. Bilir ki yeşeren alanda coşar, hoplar, zıplar yürekler. Yüreğin tatlı çarpıntısı, yalnız anların vazgeçilmezidir.

Gelecektir… İyiliğiyle, güzel davranışlarıyla, özverisiyle, acımasıyla, tavırlarıyla, cilvesiyle, nazıyla geleceğidir erkeğinin. Bilinçlidir ve geleceğe dair planlamayı yapabilendir. Uzak zamanlara giden akımın sigortasıdır. Tek ele ses sağlayan diğer bir eldir.

Annedir… Ana olma duygusuyla çalkalanır yüreği. Anneliğin sıcacıklığını hissettirir kendine ya da başkasına aitliğe önem vermeden. Analık duygusuyla masumdur. Bu duyguyla kartal pençesidir avuçları koruma içgüdüsünde.

Hayattır… Kısa, öz… Kadın bir hayattır.

Ve her erkeğin bir hayatı mutlaka vardır…

Ve her kadın, erkeği taşıyandır…