“Gönlümün gülşeninde bir fasl-ı gül deminde ."
Açan gülürana sen aşk gülü desen desen.”İ.K
Muhayyel düşler zengini olduğum gibi, fütühat ve hurufat zengini olsaydım. Yeni bir ülke feth eder ve bu ülkenin dağına taşına elmaslarla incilerle senin emsalsiz adını yazardım serapa. Tıpkı yüreğime yazdığım misal…

Her tarafında gül bahçeleri yetiştirir, bütün güllerin senin renginde açmasını dilerdim. Her nefes alışımda hayalimi süslediğin gibi gerçeğimi de süslemen için.

Sana emsal ne kadar güzellik varsa sana muti olmalarını emrederdim misal…

Sonra,yağmurlar senin iklimini abad etmek için yağardı bu ülkede. Aşkın bereketlenirdi an be an yüreğimde. Bu gülşenin tek feryad u figan eden bülbülü ben olurdum.

Her sabah ve her akşam, her gece ve her gündüz ıtrını solurdum hava yerine. İliklerime kadar sen olurdum…

Her seher tekrar tekrar seni dilerdim ey muhayyel düşler perisi! Fütuhat ve hurufat zengini olmasam da ben yine de muhayyel bir ülkede, sevgi ve dostluk ikliminde her seher seni ihtiva eden hüzün, hüsnü an ve hüsnü zanla dolu dualar ediyorum. Sana hüzün ve bela uzak olsun, dostluğumuza halel gelmesin diye.

Yumulduğunda, avuçlarına zamanı düren; zambak misali ellerine kanayan yüreğimi bırakıyorum her seher. Emin ellerde bulunsun diye ey muhayyel peri…
Ankara,14.02.2010 İ.k