14 Şubat Sevgililer günü…

St. Valentine tarafından ortaya çıkarılmış bir özel gün. Kimilerine göre saçma, kimilerine göre gereksiz, kimisine göre de kutlanması gereken çok özel bir gün.

Sevgi, aşk… Bir güne sığdırılabilecek bir duygu mudur ? Değildir elbet. Sevdiğimizi her an, her saniye, her dakika severiz. Onun hatalarını, kusurlarını, zaaflarını ve her şeyi görmezden geliriz.

İyi ve kötü günde hep yanında olmak isteriz. Kavga bile etmiş olsak, ona olan sevgimiz üstün gelir ve hemen yumuşar, sanki hiçbir şey yokmuş gibi bıraktığımız yerden tekrar başlarız.

Sevgi, tıpkı sihirli bir değnek gibidir. Dokunduğu anda, değiştiriverir ruhumuzu. Sevdiğimizin gözlerinde, okyanusta kaybolur gibi kayboluruz. Yüzümüz başka güler, gözlerimiz farklı bir şekilde bakar sevdiğimize.

O’na bir tek kötü kelime söyletmeyiz kimseye. O’nun kılına zarar gelsin istemeyiz. O’nu korumak için her şeyi yaparız. O’nun sarılması güven verir bize. Çocuklaşırız o anlarda. Daha da sıkı sarılırız.

Sevgi, yürekte olgunlaşan şarap gibidir. Sevgi emek ister. Gerçek sevgi, her an hatırlamaktır. Yürekte hapsolmaktır.

Sevgililer gününüz kutlu olsun.