seni sevmem normaldi
imkansız olman kadar normal...
ve mübalağa değildi buna"aşk"demem
gittin,gelmezsin....
gelsen,bulamazsın.
....................
içimde uzanan koca bir bedensin
kıpır kıpr ,durmak bilmeyen yaramaz bir çocuk....
içime sığmayan bir içten ötesin.
yanımda olsan olmazdın bu kadar
hiç olmasan da bu hislerle var olmazdın bende.bir silüetin gerekmiş bu kalbe meğerse....dudağıma çalınan bir sigara izmariti,dilime dolanan bir mahur beste...sen sonsuzluğun lebinden akan bir küçük kelimeden ibaretmişsin meğerse.
sonsuzluk nerede?
aşkı aşktan öte tarif etmek mümkün değilken,hastalığımın sebebi ne,tutan avuçlarımı bu kalemin sırrı ne?
ve sebebi ne bu sıtmalı bağlılığımın yazıya,yazgıya.
normalim demek ki...inanmışların en normali.
çılgınca bir şeyler bekledin benden biliyorum sevgili.
ve ben ancak sevebilmek çılgınlığına eriştim.
sınavımın en zor soursuydun ve ben bir seni çözemedim.
yanlış yoldan yanlış cevaba yanlış kalem ve yanlış bir akıl yürütmeyle...ancak bu kadar olurdu.
"aşk"bize tattırlandı sadece ve membaı ne benim beyaz tenimd ene senin yeşil gözlerindeydi..
anladım.
anlamaların faydasız olduğu bir zamanda
şimdi musallada uyanmış gibi ruhum
hesap veriyorum durmadan hesap veriyorum
ızdırabım,yaşlılığım,yorgunluğum...
şimdi kim bilir hangi rüzgara vermişsindir başını...dudaklaında bir sigara...kabarıp alçalan dalgalarla ritm tutan göğüs kafesin... o ince hırkan omuzlarında...çatık kaşlarının altında "biz"den arta kalan son bir hüznün kırıntısı...

sen kehanetlerine takılıp kalmışsın korkarım ki aşkın...aşkın düşündürdüklerinden düşürdüklerinden çok öte de,bana bir hayal bir rüya kadar dalmışsın.şimdi dönüp bakıyorum da ardıma.
pişmanlığım hem var hem yok arasında.hislerin değil bedenin gözlerin günahına tövbekarım.
keşke ellerimi hiç tutmasaydın
ve ben çocuk kalsaydım.