Sevgili meçhûl;
Meçhûl, dedim adına çünki kim olduğun, ne olduğun, nasıl olduğun meçhûl benim için.İyi ki de meçhûlsün. Zîra meçhûliyetin giderse cazipliğin de kalmaz gözümde. İnsan meçhûlü merak eder, sonra merakı tutkuya dönüşür ya işte benim sana tutkunluğum da öyle.İsmini bilmiyorum.Bilsem belki hiç sevmediğim bir isim olacak o zaman da caziben azalacak. Şairlerin kimi "Mihriban" demiş sana ,kimi "Mehlikâ" demiş. Kiminde "Mecnûn" olmuş adın kiminde "Şirin" Ben hepsini kapsasın diye sana Meçhûl diye sesleniyorum.
Seni seviyor muyum? Hayır. Aşık mıyım sana ? Hayır. Peki neden yazıyorum? Ben yazmıyorum ki yazdıran senin caziben. Meçhûlün bilinmek isteyen cazibesi. Sen de bana iyi davran ama. Çünki ben olmasam sen olamzsın biliyor musun.Senin varlığın benim seni bilmeme, hayal etmemeve tanımlamama bağlı. İnsan kendi kendine bilinemez, değil mi? Ama korkma sende bu meçhûullük varken bilmek, tanımak isteyenler elbette olacaktır. Ama gene de senin varlık sebebin benim.Hani demiştim sana;
Sen yüreğimde parlayan bir oksun
Unutma, ki ben yoksam sen de yoksun."
İşte böyle, meçhûlüm benim.Sen benim varlık sebebim olduğun kadar, ben de senin varlık sebebinim. Ama senin varlığını devam ettirebilmek için seni kendime yaşam kaynağı yaptım ve sen var olasın diye sen var oldukça ben de var olacağım.
Sevgilerim seninle olsun çünki sen sevgilerimdesin.