İnsan ne için yaşar?

Nasıl oluyor da bir adam bir fikir uğruna ömrünü harcıyor?

Bir fikir nasıl oluyor da milyonları değiştiriyor?

Bir insan, çelimsiz, yaşlı ve kırılgan…

Bir düşünce, bir söz…

Kurşundan ağır, okyanustan derin, gök kubbeden daha yüksek

Sözlerden böyle bir söz “affetmek”.

“Günahtan nefret ederim ama günahkârı sevmememe neden değil” diyor.

Yakarıyor tanrısına ve yalnız affetme gücü istiyor.

Affetmek, ama neyi?

Çocuk katilini dahi affetmek, kendi katilini bile…

Yücelmek böylece, tanrının vasfına sahip olmak

Ona böyle yakın olmak…

Derinleşmek istiyor, anlamını arıyor…

İnsanın günahkârlığıyla bile derinleşen anlamını…

Ağırlığını hissediyor, ruhunun ağırlığını…

Nefreti biliyor.

Nefreti nefretle değil sevgiyle beslediği ruhuyla aşmak istiyor.

Arıyor, kendisini kendinde…

Affedebilmek düşüncesinde bir yol buluyor.

Yollar insanlar kadar çok ve yollar arayan için…