Kardelenler umut kokar
Kışın, o soğukta, yokluklar içinde, karlar arasından bir çiçek belirir.Adı malum... Issızlık ve sessizlik içinde, hem zarif hem de dimdiktir bakışları. Yılmayan ve korkmayan ama yüreği yanıklara merhem olan bir çiçek. Karların arasından süzüle süzüle çıkan bir bahar müjdecisidir kardelen.Aşkı, sevgiyi, dostluğu, simgeler kimi zaman ise ayrılığı...

Kardelen. Karları delerek gelen. Yüreklere su serpen. Gönüllere ümit eken. Adı ümit kokan. Kokusu bahar olan. Bahara meftun olan. Onu görenler bilirler ki bahar gelecek. Alımıyla, çalımıyla, edasıyla, nazıyla, sevdasıyla, sazıyla bahar gelecek...

Çok fazla yaşamayacağını bilir kardelen. Baharı göremeyeceğini de. Vazifesi baharı müjdelemektir. Nasıl her gecenin bir gündüzü, her yazın bir kışı, her doğuşun bir batışı, her yanan mumun bir sönüşü, her fırtınanın bir dinişi vardır der... Baharı müjdeler ve o güzellikleri görmeden gider...

Kardelenler kendilerini düşünmezler.Baharı ateşler ve öylece çekip giderler... Yaşama arzusuyla gelmemiştir onlar yeryüzüne... Çünkü bilirler ki zemin buna müsait değildir...Ümit tomurcuğudur onlar... Yürekleri ümitlendirir, gönülleri heyecanlandırır, kıvılcımı çakar ve sessizce giderler... Bunun adı canını ortaya koymaktır... Bunun adı fedakarlıktır...

İnsanlar içinde de kardelen misali insanlar vardır... Dayanıp darılmayan, azmedip yılmayan ve hele ümitsizliğe asla ve asla kapılmayan fedakar insanlar... Onların derdi tasası insanlıktır. Kardelen gibi yükseklerde yaşar, ıssızlığı ve sessizliği severler. Severler, çünkü bulundukları yer zirvedir ve kimsesizdir. Korkmazlar hiç bir zaman, dimdik ayakta dururlar.. Ne kar aman verir, ne dağ diz çöker önlerinde ama onlar sevdalarını haykırırlar... Yaşatmak için yaşar, yaşamak için ölürler.Kardelenler gibi fedakardır onlar.

Aykut Hayati GÜNDOĞDU