KORKU/YORUM


‘Dün sabah ezan sesi gelmedi minarelerimizden /korktum insanlık adına,insanlar adına.’C.Z
Merhum Cahit Zarifoğlu 1982 yılındaki insanlık katliamında (Hama da) böyle dile getirmişti o korkunç insanlık dramını zarif dizelerinde.Ben o günlerde henüz ilköğretim çağında olsam da rahmetli Zarifoğlu’nu tanımasam da bu sessiz çığlığı fark etmesem de insanlık bunları azar / azar ölerek yaşamaktaydı.
Evet insan bu.potansiyelinde var olan eğilimleri yeri ve zamanı geldikçe ortaya çıkarıyor.Şiddet,korku,adalet, merhamet,sevgi gibi…. Korkuda bunlardan biri.Bildik bir korkudan ziyade endişeyle karışık bir duygu dolu korkudan bahsediyorum tedirginlik beklentisi içinde olan bir korku…bir belirsizlik bekleyen korku…
Yaşadığımız bu modern çağ nedendir bilemem ama bende böyle bir korku hali oluşturuyor.yaşadığımız o cinnet muttasılı olaylar hız kesmeyen teknolojik gelişmeler doyumsuz iştahalar tüketim çılgınlığı bitmek tükenmek bilmeyen arzu ve hevesler insanı mutluluğa götürmüyor bilakis sorun çözmek yerine daha çok yeni sorunlar oluşturuyor.ortaya konan her sorun çözücü model yeni bir sorunun müsebbibi olabiliyor.
Zarifoğlu üstaddan mülhem bende modern yaşama biçiminin derin yanlarımıza nüfuz edişini korku/yorum biçiminde mülahaza ederek endişeyle takip ediyorum..