Bu gece sana yabancı baktım.Fotoğrafların sanki bana yeniden yollanış.Bİliyorum beni hiç bir zaman aramayacaksın yinede ben en çok o eksik çocukluğunu sevdim biliyormusun müge.Tüm baba özlemine yazılan şiirlerim senindi.Ben hep o karamsar çocuktum,hiç de isyanımdan geri dönemedim.Keşke diyorum seni unutmasaydım fakat bu kahırlar beni maf ediyor sevgilim.Bak halen sevgilim diyorum belkide bir hayalete belkide içimdeki Mügeye dir o sevgili...Dürüst davranıcam sana kimseyi yerine sevmiyeceğim yada biri çıkarsa karşıma içimdeki hayaletine son vermeyeceğim.Herkes yalan anlatır sevgisini canım benimki bir arayış kendimde hayalimi bende bilmiyorum kimim neyim hep hayaller kurar sonra o hayaller olmaz.İnsan bir kez gördüğü birine aşık olabilirmi işte ben oldum .Aklımla çözemedim bu işi senin neyin yettiki bana o özgür kızı sevebileyim hala...Hep kurmaca hayallerim biliyorum buda gerçekleşmeyecek sürrealist hayallerimde yinede ben farklıyım diğerlerinden.Ben mutsuzluğumla kendi ruhumu güzel kılmaya çalışıyorum canım.Bir gün kazanacak bu ruh ve beden cehennem bile olsa son yolculuğu.O hassas yapım senin yatak hayaletine son bulacak.Denemelerimin hepsi sen şiirlerim biliyormusun düşlerimdeki mutsuz kadın şiirini ben babanneme değil sana yazdım çünkü sen bir imge kuvvetinin derinliğindeki o masum sevgilisin.Hep dedim ya herşey insanlık sevgilim uzak sil baştan herşeyi buda benim sana en mezar sevgim.Ölmek belkide düşüncelerin aktarılmasının sonu sen yinede kimsenin son kapısına dayanma onlar benim gibi iyi kalpli değiller sevgilim.Lütfen...Dünya iyi biryer değil ben artık iytankar neden olmamayım ki insan ana temam . Müge o kadar uzaksın ki bana belkide bir ömür boyu çıkmayacaksın karşıma ama ne olur birkez kara gözlerini göster bana.Sevgilim şiilerimin devamı bundan sonra yaşamımda.Ne olur sende tanıt bir baba özlemini bana...