Gecenin bir vakti,her yer sessiz.Dışarda ağustos böcekleri türkü söylüyor,sanki kurulu bir orkestra...Yazmak geldi içimden.Ancak içimdeki duygular,düşünceler öyle çok ki;önce şiirmi yazsam dedim.Baktım yazacağım şiirin
konusuna karar veremedim.En iyisi yazı yazayım rahat rahat,kafiyesiz uyaksız....
Düz yazıda daha rahat anlatılıyor galiba duygu ve düşünceler.Ya da ben öyleyim.
Evet,hala yazacağım konularda seçim yapamadım.Yazacak o kadar çok şey varki....Hani derlerya:’’Hayatımı yazsam roman olurdu:))’’İşte o hesap.
Bu gece yüreğimde bir hasret,öyle bir hasretki,tarifi imkansız.Daha doğrusu yaşamadan bilinmez.Gerçi bu hasret yıllardı gönlüme mesken kurdu.Hatta ömrümün sonuna dek benle yaşayacak bir hasret,bir özlem.Benim için en büyük hasret.Hiç ölçüyle ölçülmez,hiç bir tartıyla tartılmaz,kelimelerle anlatılamayacak kadar derin bir hasret.
Ana-baba hasreti.Evet madem gönlüm bunu yazmamı istiyor.Bende tam manasıyla olmasada,dilimin döndüğünce yazayım hasretimi.Şöyle bir söz vardır:’’Acılar paylaşınca azalır,sevinçler çoğalırmış.Bu gece çok duygusalım,sayın arkadaşlar sizinle acımı paylaşmak istedim.Bundan sonraki yazımda da sevincimi paylaşırım.....
Annemi özlüyorum,her insan annesini sever özler.Bende özlüyorum.Onu düşününce ciğerimin bağı sızlıyor.Annem rahmetli derdi ki:’’Yavrularım siz hasta olunca,öksürünce ciğerimin bağı sızlıyor.’’
-Aman anne senin ciğerinde bağmı var, diyordum.Çocukluk işte o kadar ince düşünemiyordum.Ne yalan söyleyeyim bana pek inandırıcı gelmiyordu.Hatta abartılı bile geliyordu.
Şimdi biliyorum,çünki ben annemi düşününce;onun yokluğu,onun hasreti,onsuz geçen yılların karanlığını düşününce gerçekten ciğerimin bağı sızlıyor.Ağlamaklı oluyorum.Bazende gözyaşlarımı tutamıyorum,ağlıyorum.Bu sızı dinmiyor.Azalmıyor,artıyor.........
Sonra babamın hasreti özlemi var.Ben babam varken;korku bilmezdim.Babam benim için sanki hayatımın koruyucu kalkanıydı.Ahh!Babam seni kaybettiğimin haberini alınca,uzaya fırlatılan füze gibi kendimi boşlukta buldum.Annemin ardından sen de gittin.
Nazlı kızın kalakaldı dünyada tek başına.Tutunacak,güvenecek kimsesi kalmadı.Sen benim hayatımın temel taşıymışın.Sensizlik bu kadarmı zormuş.Sensiz yaşamak bu kadar mı ağırmış.
Beni hep nazlı kızım diye severdin.Nazlı kızın ne yazıkki artık nazlı değil.Çünki naz yapacak kimsesi kalmadı.Gözbebeğim derdin,gözbebeğin artık büyüdü.Nazlı çiçeğim derdin,Nazlı çiçeğin soldu....
Evet dostlarım,arkadaşlarım.Bu gece sabaha ulaşmadan yazıma son veriyorum.Benimle beraber acımı paylaştığınız için sizlere binlerce kez teşekkür ediyorum.Hayırlı geceler......
Reyyhann