Tozlu kitap raflarına kaldırılmış üç beş eski dize, aşkın ayak bastığı bi çift postala dairdi sesninin sesime bulanması...Kırk bir numara yalnızlıklarımı giyip bırakıldım coğrafyası unutulmuş bir kilisenin avlusuna...


İçeri girme istemindeki bir enkazın inancını acımasızca sorgulatacak güzellikteydi her çizgin, tanrısızlığımı kapının önünde soyunup geldim...

Kapalı bir göz aydınlığında yürüyorum üzerime hiç kapanmamış kirpik uçlarına, sonra ’’ellerin’’diyorum,ellerimde hiç kaybolmamışlar ki...
Tensiz sevişmeler taciri bir düş çiziyorum, sesinin öptüğü kilise duvarlarına... Sana boyanıyor karanlığım...Aydınlıkta mısın?


Korkuların dahil oluyor dört işlemlerime... Mesafeleri bölüp, tensel hazları çıkarıyorum... Yüreğini gömdüğün kumdan kalelere dökülüyor hesapların...Karışıyor musun?


Susuyorsun, tükenmez bir kalemin, yarım kalmış intihar mektuplarına ilişmiş ucunda... PaRmak uçlarıma yuvarlanıyor bağlaçların... Kırıp attığın kelimeleri topluyorum sevgili, okuyor musun?
Geliyorum sevgili, on üç hayvanlı bir takvim zamanı, gözlerine binip geliyorum...


Şimdi, hiç açılmamış bi şarap şişesinde uzanıyor kadınlığın... Hadi sevgili, gel ve yak mumları... Yak da şaraba bulanalım...