Kendime itiraf etmeye korktuğum bir duygunun tam ortasındayım. Tövbelerimi yeminlerimi bozacak kadar yoğun ,bir o kadar farklı bir duygu . Aşkın bu kadar büyük olduğunu anlasaydım, daha öncekileri yaşarkende ,tövbe ederkende utanırdım..Korkuyorum , aşkın bedensel olmadığını anlasamda kavuşamamaktan korkuyorum... O’na açılmaktan da kaybetmekten de korkuyorum . İlerisi yok, yok ,yok bu işin .Yanarım kendi içimde , volkanik dağlar gibi ,yine bir korku düştü içime ,ya patlarsam bir gün !!

Bir insan kendine kaç kere eziyet eder ,kaç kere sevdiği halde sevmiyorum der ,bir tarafı yaşa derken bir tarafı sus der mi ? iki kolundan yapışılmış, ayrı istikametlere çekilirmi ? Kendini aşık olmadığına inandırmaya çalışabilirmi ?...Her seferinde "hayır olamazsında yaşayamazsında" der mi ?.. Mutsuzlukmuş bu Aşk , aynı zamanda dünyanın en huzur veren olayıymış . Aşkta ben gibiymiş ne olduğu belli olmayan !! Şunu unutmamalıyım ,hatta kocaman harflerle yazmalıyım heryere ,kazımalıyım beynime , " Benim aşık olmaya ve olunmaya hakkım yok....."

Eski ben olma yolunda adımlarımı attım. Daha dirayetli, daha sağlam, daha güçlü, görünmeliyim. Yine şakalar , espriler yapıp neşe dağıtabilmeliyim , kelebek etkisi yapabilmeliyim . Eski beni oynamak,bana o kadar zor gelmeyecektir eminim .O’nun mutluluğu için kendimi feda etmeliyim . Hakkım yok kimseyi üzmeye, onuda ailemide çevremide... İçimde yaşamalıyım herşeyi... Neden dalga geçtim ki ben aşkla ,sanırım deneniyorum . Allahım beni takat getiremeyeceğim şeylerle imtihan etme!! . Unuturum diyorum ,buda geçer diyorum ,ama her an aklımda, unutamıyorum. Her sabah uyandığımda beynimi kemiren o düşünceler neden benden gitmiyor ?!! Herkese akıl veren ben , bataklığa düşmüş olmanın ızdırabı içindeyim. Ne oldu ? ,hani herşey basitti, hani sabah kalktığında yeni bir dünya seni bekliyordu , hani seni sevmeyen birini sevemezdin. Hani Aşk gördüğüne inanırdı. Herşey dışardan göründüğü gibi basit değilmiş. Anlaşılır olmak için önce yaşamak lazımmış.Aşkı anlatmadım bu yazımda ,bildiğim gibi değilmiş Aşk,kelimelerden de sözlerden de uzakmış Aşk..

Herşeyi yaşadığını iddia eden ben, meğer hiçbir şey yaşamamışım.. Yazdıklarım çizdiklerim meğer bir hayalin yansımasıymış. Hayalin gerçeğinin, yani Aşkın kendisinin bu kadar güzel olacağını hiç tahmin etmemiştim .. Yansıması fırtınalar koparmıştı ama gerçeği beni durulttu ,sessizleştirdi , suskunlaştırdı. Binlerce kelime boğazıma dizilmişken, hepsi sadece gözyaşı olup çıkma isteğinde, damla olup akma hevesinde ...

.. Ağlıyorum, hemde hıçkırıklarla.. Ağlamak hiç bu kadar güzel olmamıştı...



(murat)