Gelmelisin Sevdiğim 2

Demli kokular, çay bahçelerinden. Taze baharı üfler dudakların, kasırganın ortasında, umut biler aldanışlar ve ille de sen! Gelmelisin. Atamadığın adımlarını çevirmeli bekleyişler. Sabır dediğin bâki yolculuklara akıtırken, kapattığın vanalar verir mi geçişlere izni? Alınma yine sana değil sözlerim, eteklerine sarma tütünleri, yakma! Üşüyen yine kim?

Duraklar bekleyişte, kalabalık ömür sürgünü hapsetmek için gelmeyecek mi, geleceği bilinen otobüslerin? Kaç yolcu durdurdu yollarda; mahzen ıslak, kaldırımlar hepten yıkılmış. Tökezleyerek mi varacaksın yola, saltanat koltuğunu taşıyan erlerin yokluğunda.

Satırlarını saymadım yazarken, sayfaların yetişemediği hasreti ezdiğimi düşünüp kandım. Aslında kendime ispat edemediğim tek gerçek olduğunu düşünürken, asalet dolu bir sesle, uyandım.

Hak!

Seni değil, vazgeçerken senden, verenini düşündükçe, uzaklığı aldı başımdan gerçekliğin. Sübyan mektebi okuturken seni, Ey Sevdiğim, tasavvuf bahçesine dökülen her gazelin toplandığı bu havuzda yüzmek bile, çözemediğim bir iç âleme sürdü, Eyüp Sultan’ın kokusunda, seni duymak… Dilerken seni, yanımda olduğunu hissetmek… Omuzlarımda ağır yükü, tek taraflı değilmiş hasret! Yumuşadı bakışlarım, ovuşturan el kimin?

Sabır ve zaman, özlem ve yokluk, dua ve niyaz… Karışan her şeymiş kaşığınla, bardağının değişen rengi, çağırırmış rüyalarına. Her üç saniye uğrarken gecene, örterken üzerini, sıtmalarım değip de sıçrayışın, bağrıma kazınan kaynar öykülerin, gelmelisin sevdiğim, gelmelisin! Hep seninleymiş, nefeslerim.

Halime Erva Kılıç