Sevda hançer olmuş saplanmış yüreğime,söküp atması hiç kolay değil,dokunduğum an kan kaybediyorum,bukadar büyük bir acı olabilirmi?En büyük ilaç zaman diyorlar;Zaman silermi yaralarımı,hiç iz bırakmaz mı ,bilinmezki yaşamadan ,anlaşılmazki,göremezsin ki geleceği.
Zaman nasıl geçer ki yokluğunla başbaşayken,sevdan bir hançer misali saplanmışken körpecik yüreğime.Bana çok akıl veren oldu ,çok merhem çaldılar yaralarıma ,faydasız:Unut dediler,umursama dediler,hayat herşeye rağmen devam ediyo dediler;Bu söyledikleri aklıma erdide,gönlüme giremedi,ne laf anladı nede söz....Peki ben bilmiyormuydum bunları? Kahretsin hepsinide biliyorum ama beceremiyorum unutmayı,umursamamayı.Bu deli gönülde bir akarsu gibi çağlarken senin sevdan,nasıl mümkün olurki unutulman.Bir karşılık ,küçük bir tebessüm belkide iyi gelirdi ,derinden duyulan ızdıraba.Ama olmadı, olamadı;Sen başkasının sevdasında ,bense senin....
Şimdi kim ne söylerse söylesin,ne bendeki yarada kapanma olur ,ne de azda olsa bir fayda bulunur.Tek ilacım senken bu dünyada,iflah olmam ben asla...
TEK FAYDAM SENKEN,VAZGEÇTİM HERŞEYDEN.
ŞİMDİ SUSMA ZAMANI,BİLİYORUM ÇOK ERKEN;
TAM DA YAŞ 25 KEN....