Kızardım hep çok seveni terk edenlere.içim acırdı baktığımda geride kalan zavallı, aşık, Yorgun, savaşta mağlup olana.Şimdi anlıyorum ki çok sevmek değil karşılıklı çok sevmek lazım gelirmiş aşkta..
Bir taraf daha fazla tutunca işin ucundan diğer taraf alışıyormuş rahata.Alttan aldıkça altta kalıyormuşsun.Hem altta kalışın iyice sinir ediyormuş onu.Özür dilemek erdemdir ya çok dileyince tüm erdemlerini yitiriyormuşsun onun gözünde.
"Biz" olayım derken "ben"i törpülediğinde, sen kendini tümden sildiğinde lügattan kopuyormuş bağ.Öyle ya o seni sevmiş vaktiyle; şimdi sen yoksan neyleyecek "siz"i..Annemin bir lafı vardır " Kadın milletini elde tutmak, serçeyi tutmak gibidir.Çok sıkarsın ölür gider, çok gevşetirsin kaçar gider." Gerçi hepimiz biliyoruz gidesi varsa şayet sen yerlere yatıp yuvarlansanda gider..Lakin gidesi yoksa da eşşeğin aklına karpuz kabuğu olurmuş senin bütün ipleri teslim edişin.
Güçlü erkekleri sevmemiz bundanmış bizim.Sırf bize değil kendine karşıda güçlü..İrade sahibi.Bazılarının dediği gibi acizlikten değil.. Gölgeye sığınmaya meraklı olduğumuzdan değil, olur ya lazım olursa orda bir gölge olduğunu bilmenin güvenindenmiş.
Şimdi anladım ki bir adım yukarda olacakmış adam dediğin. sen ne kadar seviyorsan okadar sevecekmiş ki tutunasınız..Ben tutunamadım.Bana tutunamadı..Üzüldü biliyorum ama üzüntü geçer baki kalan karakterdir.Vazgeçmeyin aşk uğruna bile olsa benliğinizden..Susmayın doğru bildiğiniz incitilirken..Çok sevmek çok vermek değildir.Çok sevmek çok sevilmekle devam eder...

nacizane