Yıllar önce yazmştım çalıkuşunun mektuplarını böğürtlenlerin büyüdüğü yolda,bugün okura sunmak istedim...

Doğurgandır kızıl mor böğürtlenler çalılıklar da çoğalırda çoğalır,kökleşirler dikenli dalları.

Ham, buruk,acı yeşilken böğürtlenler,bir afat vurmuştu o güzelim yaz gününde,kopmuştu

fırtınayla,taze dallarıyla ballanmadan .

Acı yeşilken böğürtlenler ,beyaz çiçekteydi kimilleri tarumar olmuştu çalılıkların

içinde.
Mavi bulutlarda uçuyordu çalıkuşu,ansızın kırmışlardı kanadını,düşmüştü kara

çalılıklara,böğürtlenle yan yana,ham meyvenin acı yeşilinden çok etkilenmişti,teselli


bulmaya çalışıyordu.Kırık kanadıyla sığınmış,ürkek ve suskunluğunla .Kanarya seslerini

dinler dururmuş , dikenli çalılıklar da ..Her taze mevsim kıpır kıpır olurmuş düşleriyle

mashun kırık kanadıyla kara çalılıklar yuvası olmuştur çalıkuşuna,yara almış kaderiyle...

Güneşli mavilere uçamadığından ökselemiştir hayat onu birde örselemiştir

kanadından,ağlar durur acı yeşili böğürtlene,gözyaşları gizleyipte,kuşlar ağlarsa ölür der

Çalıkuşu ...

Çalıkuşları hep yaşar,kara çalılıklar’da...

Oya Gedik