Kırık zamanlar büyütüyorum ömrümün avlusunda
Usulca dokunsam, kutuplardan bile soğuk ellerin.
Üşüyorsun…

Dudağındaki kanamalı sözcüklere alkol basıyor,
Güneşin son demlerinde, suskulara düşüyorsun…

Söyle gülüm neredeyiz…
Koynumda büyüttüğüm düşlerde mi…
Gölgesinde dinlendiğin gerçekte mi…





Aşkımızın namı alıp yürüdüğünde; düş kapısından geçip, herkesin nefesini tuttuğu, ayrılıkların yıkım olduğu bir ülkede buluruz kendimizi. Karanlığın derinlerinde aşkla büyürken gölgelerimiz ve tutkulu fısıltılarımız yankılanırken; gerçek ya da düş mutlu olduğumuz bir yerde isek nerde olduğumuzun ne önemi var sevgili…

Evet… Hiçbir şeyin önemi yok…

Hayatımı kaybedebilirim, aklımı kaybedebilirim ama seni kaybetmem mümkün değil, asla… Biliyorum ki aşkımızın büyüsü tüm olumsuzluklardan koruyacak ikimizi de. Buna inandıkça düşlerimiz aşkımızın teminatı olacak.

Neredeyiz gülüm…
Gözlerinden başka hiçbir şey hatırlamıyorum.

Sıkı sarıl bana, üşüyen ellerimle yabancısıyım bu sıcak düşlerin. Yüreğinin boş koridorlarında bir çift ayak sesi yankılanırken, sevgimle ıslatırım dudaklarımı ve hayatı doldururum gözlerine. Bu yüzden gözlerindeki hayat kadar severim seni. Böylesine severken düşlere dalmak için uyumayı bekleme sevgili. Haydi, bana kapat gözlerini… Bana uyudukça güllere boyanırsın ve her gülüşünde kanat çırpar denizi özleyen martılar.

Karanlığımıza güneşi, aşkımıza hüznü kim getirdi… Bırak bunları ben düşlerimize dönüyorum. Kızma lütfen kanımda var bu. Gerçeği bilmelisin bunca yıldan sonra. Acı verse de kabul et sadece düşlerinde aşk’ım ben. Hep hastayım biliyorsun ama nedenini bilmiyorsun. Daha çok üşümek ve seni daha çok özlediğimi hissedebilmek için taş duvarlara dayıyorum sırtımı. Siyah terliklerimi çıkarıp buzlar üzerinde yürüyorum çıplak ayaklarımla. Damarlarımdan can çekilirmişçesine üşüyor bedenim. Bu yüzden gururla bakıyorum kendime aynada. Varlığa ihtiyacı olmayan bir sevgi bu bendeki, yokluğunu duyumsadıkça sana çoğalıyorum.

Benim için endişelenme sakın, yakında sende benim olduğum yerde olacaksın. Düşlerimizle tüneller kazıp bu dünyanın dışına doğru ilerleyeceğiz. Minnettarım gözlerinin arasındaki umutsuz karanlığa, çünkü en çok onun gücünü sevdim ben. Sakın korkma… Gözlerinle öpüştükçe gözlerim, karanlığına ışık olacağım. Tenime dokundukça üşümüşlüğüme düşecek kor gibi ellerin. Güneşin ateşinin bizim dünyamızın merkezinde olduğu an, yüreğini okumayı bilen tek kişi ben olacağım yeryüzünde. Okudukça yanacağım sana bu yeni düş dünyasının ışıklı yollarında. Mutlak bir aydınlıkla tüm duvarların ötesini göreceğiz sevgili.

Bir zamanlar gerçeklerin olduğu yerde şimdi düşlerimiz var.
Ve ancak düşlerimizin olduğu bu yerde biz mutluyuz sevgili.



Ayşegül TEZCAN