Siz hiç yaşamımızda var olan değerlerin ıraklarda olduğunda daha da ıraklara gittiğinde yüreğinizde bir sızı hissettiğiniz oldumu.Ben zaman zaman hissederim ve bugün daha da fazlalaşmıştı bu duygularım.Bu duyguyu yenebilmek ve kendimi dağıtmak için eski tüfekler diye adlandırdığımız arkadaşları aradım ve bir şekilde buluşmayı önerdim.Büyük bir çoğunluğundan olumlu yanıt aldım.
Şehrin ortalık yerinde oluşturulan kır kahvesi gibi bir yerde buluşmuştuk.Bu kadar kalabalık olacağımız aklımdan geçmemişti.Duyan gelmişti.Kimler yoktu ki,Kürklü Ahmet,dev sol hikmet,kurtuluş Ali,tek yol devrim şerif,kürt şiran,hadi lan Yıldırım,lümpen Aslan Karagözlü Hulisi kimler kimler.Sanki bir arkadaş toplantısı değilde DEVRİM KONSEYiydi gelenler.
Tek tek kucaklaştık onlarla,sanki bu fırsatı kollarcasına koşmuşlardı hepsi.
Düşündüm öylesine fırsat buldukca konuşmalardan.Ben bunların çoğuyla çok iyi arkadaştım.Kimileriyle duvarlara aykırı yazılar yazmıştım kör karanlık sokaklarda,kimileriyle kavgalara karışmıştık sırt sırta dövüşmüş,Kimileriyle aynı nezarethane
de bir sigarayı bölüşmüştük.Daha önceleriyse aynı kızı sevmiş kavgalar etmiş kafalarımızı gözlerimizi yarmıştık.
Yine düşündüm yaşantılarını,hepsi bir yyerlere varmak için uğraş vermişler ve bir şekilde yaşamlarını sürdürmüşlerdi.
Ama iyi ama kötü işte öylesine yaşamışlardı.Fakat büyük bir bölümü şimdilerde kahve köşelerinde pinekleme misyonunu seçmişlerdi.Ve bu toplantı kendilerini yeniden tanıma fırsatı olabilirdi.Öyle olmasını da beklerdim açıkcası.Ama bu kendilerinin kendi tercihleri olacaktı.

Yine düşündüm fırsat buldukça konuşmalardan.Hemen hepsi bir şekilde yaşam çizgilerini çizmiş ve o çizgi üzerinde taviz vermeden ilerliyorlardı.Taaa ki yaşam çizgisi bitene dek.Ama ben tüm yaşam süremce alabildiğine çalışıp biriktir-
diğim birikimimlerimi bir çırpıda ters yüz edip sıfırdan başlamak üzere uğraşmaya başlamıştım.Düşündüm benim ki daha mı iyiydi ne, bu şekilde uyuşmuş bir şekilde kahve köşelerinde oturmaktansa yaşama sıfırdan başlamak bence daha iyiydi sanırım.
Bir süre sonra ayrıldık tüm bu arkadaşlardan,tekrar buluşma dilekleriyle.....
Eve geldim,yiğenimin okuldan getirdiği,ipek böceği kurtcuklarına taze dut yaprağı vermek istedim,kutuda hiç böcek yoktu,telaşlandım bakındım kutunun içerisine ve sonraları farkına vardım.
Yeni bir yaşam olgusu belirmeye başlamıştı kutunun içerisinde.KOZAya dönüşüyordu ipek böcekleri,kendilerini bir şekilde hapsetmişlerdi o küçük kozaya,ve METAMORFOZ hazırlıkları içerisindeydiler.Bir süre onları izledim.Ve kır kah-vesinde ki düşüncelerim geldi aklıma.BEN de bir şekilde METAMORFOZ hazırlıklarına başlamam gerekiyordu ki hemen şimdiydi zaman . Ve aklıma TOHUM adlı şiirimdeki tohum geldi,Bır bahar sabahı bir damla su ile yaşama selam dıyen tohum işte O TOHUMum yaşamı gibiydi hedefim ve ben o hedefe varmak zorundaydım...sağlıcakla kalın dostlar ...EMİN NAMIK BÜLBÜLOĞLU