Dur, gitme dinle beni. Seni çekiştirmesinler, lütfen sarıl bana. Çok üşüyorum, bıraksınlar, sana son bir armağan vermek istiyorum. Gözlerimin içine bak. Kapatma hayır… Kapatma gözlerimi. Burnumdaki kanı sil önce konuşmama engel oluyor. Lütfen dinle beni…

Gece geç saatte kapına gelmeme çok kızdın. Hâlbuki yalnızdın. İçeri ömrümü feda etmeye hazırken, beni oracıkta katledeceğini. Doğru… Son kez yalvarmaktı amacım. Olur ya, umudum yüreğini aralar, sana muhtaçlığımın gözyaşlarını siler de, belki hiç kimsenin tutmadığı elimi sen tutardın. Belki söz verdiğin gibi beni korur, kim ne derse desin ne yaparsa yapsın göğsüne bastırıp, sadece senin sıcaklığını hissedeyim diye, yüreğine saklardın. Sendin bana umudu öğreten, umudumun faili olamazdın. Olmamalıydın beni oracıkta ölüme terk eden… Sen olmamalıydın. Sertçe kapadın kapıyı. “Git buradan. Beni de yıpratıyorsun” demek, biliyorum senin içinde zordu. Ama beni sırtımdan vurdu. Başım döndü sanki bilemezdim ölümün bu kadar yakın olduğunu… Yine ağladım. Sen dayanamazdın ya… Yine ağladım. Duymuştun üstelik neden geri dönüp sarılmadın?
Şimdi… Gitmeli miyim?Evet, artık gitmeliyim. Son yalvarışımdı bu sana… Son armağanım olacaktı, ikimizde bilmiyorduk… Hızlıca çıkarken bahçeden cam kapının ardından ağladığını gördüm. Seni daha fazla yıpratmamalıydı varlığım, kalbimi işte tam o bahçenin içine gömdüm.
Hiçbir cemre bu kışı sonlandıramayacak. Ve hiçbir kış bir cemreye bu kadar kin duymayacak. Alfabemden “sen” i karanlıklara gömerken, mağrur, bir o kadar gururlu duran gözyaşlarıma aldanma. Nasıl yok olunursa öyle yok olacağım, nasıl bitilirse öyle biteceğim bende. Son vedalarda giden sevgiliye hep bir şeyler bırakılır ya, sana sadece bendeki seni bırakıyorum. Mahrumiyetimin kusuruna bakma sevgili, sadece seni senden çok seviyorum.
Koşuyordum, belki yanar gibi… Otomobillerin farları gözbebeklerimi küçültüyordu, doğru, ama bana doğru gelen o iki parıldayan ışığı göremedim… Nasıl görebilirdim ki, yeminliydim senden sonra hiçbir ışığı görmeyecekti gözlerim. Bu yüzden son yalvarışımda gece olmamış mıydı? Büyük bir gürültüydü hâlbuki nasıl olur da görmezdim tekerleklerin durmak isteyip de durmamasını… Ama son sözlerinin çığlığı, ne pişman olup arkamdan koşuşunu, ne de ağlayan fren sesini duyurmuştu bana… Ciğerlerime aldığım derin darbe kanattığın yerlerden daha çok acıyor sanma… Hala senden başka hiçbir şey hissetmiyorum. Bu sana son armağanım sevdiğim… Lütfen burnumdan gelen kanı sil ve biraz daha sarıl bana… Çok üşüyorum…
Gözlerime son kez bak sevgilim… Sona geldim, yani sana… Çığlıklarından nefesimin durduğunu öğrenirken gözlerime bak sevdiğim. Bak gördün mü? Bacaklarımı örtüyorlar, yazık üşüdüğümü zannediyorlar, ama bilmiyorlar,
Ben senden başka bir şey hissetmiyorum…
Tuğçe… 14.12. 2008 korkusuna armağanımdır…