Sen hiç bilmiceksin seni ne kadar çok sevdigimi.Sen hiç bilmiceksin sana sırılsıklam aşık oldugumu.Sen hiç bilmiceksin seni nasıl kagıtlara döktügümü , mısralara yazdıgımı...Yanan bir yüregi , içe akan gözyaşlarını ve haykıramayan dudakları hiç bilmiceksin. Sen bana hep nefretle bakıcak , kinle anacaksın.Her gördügünde nefretle dolucak gözlerin.Sana söylediklerimi dogru zannedip, kötü anıcaksın beni.Duymak istemicek kulakların adımı .Hiç düşünmiceksin sana söylediklerimin yalan oldugunu.Yalandan ibaret oldugunu...Belki seni her gördügümde birşeyler akıp gitcek .Akıp giderken çok şeyi yıkıcak talan etcek.Ama sen nasıl kendimi bogdugumu, karanlık dünyalara hapsettigimi hiç görmiceksin .
Kime anlatsam seni , git söyle ona diyorlar kime anlatsam seni halime acıyorlar.Ama ben sana diyemem ki ; dostum dedigin insan sana bilmeden aşık olmuş hem de sırılsıklam ! Yapamam bunu diyemem o bana kardeşçe bakan gözlere haykıramam bunları... Sadece saçma sapan bahaneler bulurum ve çıkar gider giderim hayatından sessizce. Belki hiç fark etmezsin bile !!!
Şimdi sana söyleyemediklerimi kagıtlara döküyorum.Ve bu yazıyı okuyan ve seni bilmeyen insanlara haykırıyorum.Ben ona sırılsıklam aşıgım... O bunu bilmese de , görmese de .