Üçüncü yaz dönüşümüzdü yazlıktan ve üç keresinde de bize bir misafir kedi geliyordu.Yavaşça yaklaşıyordu mutfağımızın kapısına ama içeri asla girmiyordu.Aynı kedi olması tesadüfmüydü bilmem.Bir akşam vakti bu pisicik ağzı burnu kan içinde geldi.Ve usulcacık gözlerimin içine bakarak bana sokuldu ona dokunamıyordum ama su ve yemek verdim yavaşcacık yedi o zaman köpeğim tangoyu kaybetmemiştim henüz acaba ikisi birbirini sever mi diye düşündüm ama onlar birbirlerine hiç kızmadılar.Dışarda bahçede minderli salıncağımıza çıkıp uyuyup yattı gecelerce ve ben ona üç yazdır gelmemize yakın günlerde ki bu günler on gün olmak üzere üç on günü kapsıyor o beni hiç unutmadı her öğün mama yemeğe geldi ve bizde uyudu .Sonra bizim istanbul a dönüşümüz geldi çattı.Tam arabamıza biniyorduk ki bizi geçirmeye geldi.Onu asla beraber alamazdık bize kendini hiç dokundurtmuyor hemen kaçıyordu.Ama sanki dilimizi anlıyordu.Onun gözlerine baka baka yeşil gözlerine başında şapka giymiş gibi siyah beyaz tüylerine ona çok acıdığımı giderkem gözümün arkada kaldığını anlatmak istedim.Ve ona dedim ki bu kışı da atlatırsan yaza gene buluşuruz inşallah sen bunu üç kış başardın kendine iyi bak pisicim.Nasıl geçer bu kış
bilmiyorum gene yaşamaya tutuna bilirse beni çok mutlu edecek ben onu çok sevdim.Yazlığımızın davetsiz misafirini bu sene de görmeği diliyorum.Bu kışı da atlatabilir umut ediyorum.Hayvanların ne kadar vefalı olduğunu ve hiç unutmadığını yaşamış biri olarak bütün güzel duygularımı onlara a nlatmak isterdim.ve de ne yazıkki bu sonbahar kalp krizinden kaybettiğim köpeğim tango yu da bu psicikle olan arkadaşlığını hatırlamak istedim.İnanın can taşıyan her varlıkta bir güzellik saklı bunu yakalayabilene ve yaşayabilene ne mutlu.