2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
659
Okunma
Daha özgürlüğümüzü kazandığımız ilk anlarda küçücük bir yumurtanın içine hapsetmişiz kendimizi.Yaşamak için...Bilerek ya da bilmeyerek ve kimine göre uzun kimine göre kısa sayılabilecek bir süre orada saklanmışız.Bize zarar verebilecek varlıkların bizim varlığımızı unutmaları için belki de.Artık zamanın geldiğini düşünüp dünya üzerine çıkmaya karar verdiğimiz anda ilk büyük sürprizimizi yaşamışız.Onlar bizi hiç unutmamışlar.Hatta en başından beri varlığımızdan haberdarlarmış.Sabırla bizi beklemişler.İnsanlar...Yaşadığımız ve yaşayacağımız tüm üzüntülerin mimarları.
Ne onlardan geçilir ne onlarla yapılır.İki gün insan görmezsek kalbimize umutsuzluk saplanır.Ne seven sevilir ne arayan aranır.Bir çift güzel göz bizi haftalarca ağlatır.
Cevap Yaz