Bir kelime gönlümde diğer hepsinden utanarak geziyor. Görseniz o kadar hacil o kadar narin ki. Ayaklarını dahi yere sürterek gidiyor incinmesin gönlüm diye. Yüzünü kaldırmıyor hiç yerden. Bilmiyorum neden böyle, neden bana böyle bakıyor. Gönlümde kimi arıyor kime ağlıyor bilmiyorum.

Gönlümde bir kelime geziniyor. Bir kaya arkasında saklanıyor gündüzleri, geceleri bir ceviz ağacının kovuğunda sabahlıyor. Gerdanına incir dalından kolyeler ellerine papatyadan yüzükler takıyor. Sürmeli gözlerle onca kelimenin arasından mim çekiyor gözlerime, başkasını göremiyorum. Harflerini dudaklarında kurutuyor. Bastığı yeri yakıyor sanki. Yeni yeni açıyor goncalar yanaklarında. Gülleri kaf kokuyor, yaprağı şın yakıyor. Bir kelime ayalarını gözlerimde gezdirerek yürüyor gönlümün arastasında. Diğer bütün kelimelerden masum ve hepsinden daha hızlı çarpıyor yüreği. Biliyorum hepsinden daha çok korkuyor o kaybolmaktan. Nisyan duvarında bir taş olmaktan korkuyor.

Bilseniz o kadar güzel görünüyor ki. Etekleri kan kırmızı güllerle süslü, gözleri zulumat ülkesinden bir parça. Saçları leyli bir sır yayıyor. Kokusu hele. Taze bir yasemin ıtrı salıyor geçtiği her yere. Gönlüme bir koku salıyor. Elif suya değiyor. Kokuyu genzine çekince kelimelerin ciğeri yanıyor. Öylece geziniyor. Biliyor her kelimenin kendinde saklı olduğunu. Üç harfinin üç âlem olduğunu biliyor. Ayaklarıyla çözüyor kilitlerini gönlümün. Gönlümde geziyor her harf ona meftun. Ardından eteğini sürüyerek yürüyor. Ayaklarıyla dokunuyor gönlümün en mahrem yerlerine.

Allah’ım gönlümde bir melek seğirtiyor. Bir huri gönlümde sema dönüyor sanki. Ellerini tek tek sürüyor gönlümün duvarlarına. Dehlizlerini tek tek dolaşıyor. Bir kutsiyet veriyor her damarıma. Her akan kanıma bir şeyler katıyor. Damarlarımdan kan akmıyor. Akıyor. Harflerini gönlümün tubasına kazıyor. Saklıyor. Kokluyor gönlümü. Harflerini tek tek gönlüme gömüyor. Yüreğimi bütün bedeniyle öpüyor.


Bir kelime var gönlümün içinde, gözlerine bakarken kalbim duruyor. Bir inci düşüyor gözbebeklerinden. Allah’ım gökyüzünden inci mercan yağıyor. Ağlıyor. Derdini anlamıyorum. Anlatamıyor. Dili tutmuyor onun. Konuşmuyor. Bilmiyor ki nasıl söylenir kelimeler. Konuşamıyor. O sadece konuşturuyor.

Bir kelime var gönlümde diğer hepsinden daha kara gözleri ve hiçbirine benzemiyor. Diğer hepsi gülüşürken gönlümün meydanında… O incilerini gerdanına düzüyor. Harflerini kendinde gizliyor. Gülmüyor. Gülemiyor hiç. Ağlıyor hep. Bir kelime gönlümde gönlünü arıyor.

Kış mevsimi varken gönlümün ikliminde, yani kar yağarken, bembeyaz açarken güllerim yani o yalnız bir entariyle geziyor ayazda. Daha duvağı açılmamış bir gelin gibi görünüyor beyaz karın içinde. Bir şeyler saklıyor en ortasında harflerinin. Üşümüyor o yanıyor. Öyle bir yanıyor ki gönlümde düzah yanıyor. Bir kelime var gönlümde aynından kan yağıyor. Bakamıyor bana edebinden, edebinden gözlerini açamıyor. Kan kırmızıya boyanmış yanakları, şın kan kokuyor, yanağından kan akıyor. Öyle nazik öyle narin ki, benleri dahi pembeleşiyor yanaklarında. Dudağında yanık bir buhur, damağında kaf yanıyor.