Yarım kalmış mecburiyettir aslında yıkıldığını anlatmak ya da anlamak.Sayısızca fırsattan sadece biridir bu tür vakitler.Güçlenipte çıkmak varken,harap olmayı seçenlere inat yüklü trenleri yollamak.
İki yolun ucunun aynı yerde birleşeceğini bile bile uzun yolu seçmektir.
Mola verdiğini zanneden çaresiz bedenler,aslında çürümeye yüz tutmuştur ya da çürümektedir.
Eski sayfalar arasında maziyi gömmekte olan İNSAN,tıpkı bir deve kuşu gibi günahlarını sadece başını kuma gömerek gizlemeye çalışır.Ama tamamını gömdüğünü sanır.Fakat tüm günahlar en acımasızlığı ile ortadadır.
Bunu fırsat bilenler,durmadan tehdit mesajları gönderirler.Tek gerçeğin onlar olduğunu sanırlar,her şeyin sadece bir şeyden ibaret olduğunu bilmezler ya da bilmemezlikten gelirler.
Cevapsız kalır bi çok sarsıcı cevap.Ve nedense kimse tarafından aşılanmazlar.Hayatta böyledir işte.Doğarsın ama esir misali,büyürsün ama sorun misali ve ölürsün her şeyden sonra,fişi çekilmiş, yüz üstü bırakılmış,terk edilmiş bir kayıp kent misali...


TUTSAK.