Ak alnımda beliren karalıkla savaşa başladığımda buldum seni... Düşüncelerime ilk ayaz vurduğunda düştüm senin derdine... Daha yeni yeni vurgun sezintileri belirirken aşk denizimde, sığındım senin limanına... Fırtınalarıı atlatacaktım, senin kuytunda...
Kayalıkları görmedim oysa... Asıl fırtınaya sende tutulduğumda, bilemedim ruh sandalımın nasıl bir akibete uğrayacağını... Ve bıraktım kendimi limanına, sana...

Şimdi... yıllar sonra...
Bende benden geriye kalan, sadece ak alnımdan kararan noktalardı... Parçalanmamak için tutunduysam hayata, oda içimdeki sana bişey olmasın arzusundandı...

Bir umuttun sen
Ben yere düşmeden
Bir güneştin sen
Ben karanlğa boğulmadan
Ve şimdi senden geriye kalan
Sadece yandığımı bilirim...

Ey dost. Baharın gelişinin müjdecisi kışsa eğer; yağsın üzerime karlar. Ben üşürüm, ama yüreğimde umut tomurcukları yeşerir. O kadar!

Ben artık sustum, dalgaların arasında...

Kaldır gözlerini ve çıkar kardelen gibi başını karlar arasından, baharın müujdesi sendedir bilesin!!!