Eski bir otomobil yavaş yavaş dağın yamacında ilerliyordu. Soğuğun verdiği etkiyle araç bir süre sonra istop etti ve bir kar yığını haline geldi. Aracın içinde bir kadın(Güner) ve bir adam(Nail) bulunuyordu. Ümitsiz bir şekilde ısınmaya çalışıyorlardı.

Nail bir süre sonra derinden nefes almaya başladı. Güner ise onu telkin etmeye çalışıyor ve bir yandan dışarıyı kontrol ediyordu. Kurt ve rüzgar sesleri çevrelerindeki tek hareket eden şeydi. Uzun süren bu beklemenin ardından ikisi de soğuğa yenik düşüp bayıldılar.

Bir süre sonra bir ışık hüzmesi aracın içine doldu. Bir adam el feneriyle aracın dışından onlara doğru bakıyordu. Hızlıca kapıyı açarak kadının kolundan sarsmaya başladı. Daha sonra ikisinin nabzını kontrol etti. Nail’in nabzının durmuş olduğunu fark etti; fakat kadın hala yaşıyordu.

Kadını kucaklayarak aracına doğru götürdü. Üstünü bagajdan çıkarttığı bir battaniyeyle örttü ve aracı şehir merkezine doğru yönlendirdi. Araç seyir halindeyken kadın uyandı. Şaşkın bir halde etrafına bakarken yorgunluğun verdiği etkiyle tekrar bayıldı.

Araç en yakın hastaneye doğru yöneldi. Daha sonra Güner, acil’den bir odaya aktarıldı. Uyandığında karnını tutuyordu. Hamileliğin de verdiği rahatsızlıkla doktora eşinin nerede olduğunu sordu. Doktor ise sakinliğini koruyarak onu buraya şahin adında bir adamın getirdiğini ve eşinin vefat ettiğini anlattı. Güner bu durumu duyunca sinir krizi geçirmeye başladı.

Hamileliği dolayısıyla erken doğum başladı; fakat doğumhane’den Güner sağ çıkamadı. Doğum sonrası Güner’in bir kız çocuğu oldu. Ölüm haberini alan yakınları Müşerref(Güner’in Ablası) ve Gökhan(Müşerref’in oğlu) geldi.

Durumu Şahin bey’den öğrendiler. Şahin bey, olayı derin bir üzüntüyle akrabalarına anlattıktan sonra elinden başka bir yardım gelir umuduyla kartını verip hastaneyi terk etti. Müşerref Hanım üzüntününde verdiği etkiyle karta bakmayıp direk cebine koydu.

Hastane’de bir süre bekledikten sonra bir hemşirenin elinde ufak bir bebek gördüler. Hemşire onlara bebeğin kız olduğunu söyledi. Erken doğumdan dolayı sakat kalabileceğini anlattı. Müşerref Hanım bebeği kucağına alarak onu bir süre sevdikten sonra bebeğe Düşize ismini koydu.

Gökhan ve Müşerref Hanım bebeğin sağlığı düzelene kadar hastanede durdular. Bebeğin sağlık problemleri halledilince bebeği de alıp evlerine döndüler. Eve döndüklerinde bebek için bir yatak hazırlandı.

Bebekle pek ilgilenemiyorlardı. Gökhan üniversite’de okuyordu, Müşerref Hanım ise bir bilişim firmasında halkla ilişkiler müdürüydü. Bir süre işine gidemeyen Müşerref Hanım çocuk için bir bakıcı tuttu. Bebekle uzun bir süre bu bakıcı ilgilendi. Düşize ilkokul çağlarına yaklaşınca ayağındaki sorun yüz üstüne çıkıvermişti. Şahin bey eve gelip gitmeleri sıklaştırmıştı. Onun bütün masraflarını karşılıyordu. Tekerlekli sandalyesini almış ve bütün cep harçlığını her ay hesabına yatırıyordu.

Müşerref Hanım’ın kocası uzun bir süre önce vefat ettiği tek başına yaşıyordu. Şahin bey’in bu yardımlarından dolayı Müşerref hanım ne kadar minnettar olsa da onunla bir ilişki içine girmek istemiyordu; bu yüzden arasındaki mesafeyi korumaya çalışıyordu.

Gökhan’da Şahin Bey’i hiç sevmiyordu; bu yüzden onunla hep bir laf dalaşı içindeydi. Şahin bey’de ne kadar olumlu olsa da ara sıra Gökhan’a tepki gösteriyordu.

YAZAN : Emre Evren YALÇIN