Hiç kimse hiçbir zaman elde etmek istediklerinin tümüne sahip olamaz. Kişi sahip olduklarıyla yetinip şükretmeyi bilmelidir. Şükürsüzlük insanı mutsuz eder. Mutsuzluk ise hayat karşısındaki duruşunu etkiler. Eldekinin değerini bilip ona göre davranılmalıdır.

Aslında işin gerçeği elimizdekilerin sahibi de biz değiliz. Onlar sadece bir zaman için bizim kullanımımıza tahsis edilmiştir. Günü geldiğinde istesek de istemesek de terk etmek zorunda kalacağız hepsini. Mülkün gerçek ve tek sahibi Allah’tır. Ve isterse verdiğini alır.

Zaten elinden her an uçup gitmesi muhtemel olan şeylere tutku derecesinde bağlanması, insanı her an tedirgin yaşamaya mahkûm eder. Bu gerçeği bile bile niçin kendisine bahşedilmiş hayatı bir şeyler biriktirmek peşinde boşuna harcar ki insan?

Ama bu iş böyledir diye de yan gelip yatmak insanın yaratılış sebepleriyle örtüşmez. Çalışmalı, üretmeli ve kazanmalıdır. Bir şartla ki kazandıklarının kölesi olmamalıdır.

RECEP AKIL


Naçizane bir kaç cümleden oluşan bir metin… Fikir kırıntıları…