Bir karanlık büyür içinde.Şehrin yalnızlığa tutsak olmuştur.Bazı zaman kurtulacağını sanıp olur olmaz hayallere kapılırsın.Yani bir Anka kuşunun gelmesini beklersin.Sonra aniden duraksayıp düşünürsün.Sana bu acıyı çektiren neydi?Sana bu acıyı ölümsüz kılan kimdi,hangi sebebti?idiye çıkmaz bir sokağa girdiğini bildiğin halde düşünürsün.Ama sen bir ışık ararsın.Annesini kaybetmiş ufacık bir çocuk gibi etrafa çarpa çarpa dolanırsın ve en sonunda annesini bulamayıpta kaybolduğunu anlayan bir çocuk gibi ağlarsın.Yani sen kendini o masum,ufacık çocuğun kimliğine saklarsın.İstersinki biri senin bu halini görüpte yardım etsin.Acınmak istersin,şefkat görmek istersin.Fakat hiç bir yerden,hiç bir kimseden yardım gelmediğini görürsün.Artık yalnızsındır,bilirsin.Yüreğini yakan acıyla gezinirsin.Ama hep bir ışık süzmesinin heyecanıyla,hayaliyle yaşarsın.Bazı zamanlar şehrine ılık bir yağmur yağar,sanki seni teselli ediyormuşcasına.Göremesende hissedersin.Sonra tutkulu bir titreyişle kıvranırsın.Ellerinden tutacak birini beklersin.Ama sadece beklersin.Kimi zamanlar acının doruğuna ulaşırsın.Hepsi yavaş yavaş gözlerinde birikir,yani acının asıl adresinde.Sonra sen de yağmur tanelerine eşlik edersin.Günden güne umutlarını da yitirirsin.Yenildiğini anlarsın.Ama seni tutacak ,bu hayattan kurtarıpta karanlığın vurduğu kamçılardan kurtaracak bir elin,elini tutmasını beklersin.Artık gücün azalmıştır.Bitkin düşersin,yani susuz kalmış bir bitki gibi.Hayallerin gözlerinden boşalmaya başlar.Kendini bir boşluğa bırakırsın,kurtulmak umuduyla.Ve bir rahatlık,asudelik kaplar içini.Gözlerinle son bir kez daha bakarsın,karanlığın hırçın siperine.Aradan bir ışık süzmesi çarpar gözlerine ve bir şaşkınlık sükunetlik sarar seni.Fakat yavaş yavaş sönmektedir.Gözlerini kapatıp tekrar açarsın.Sonra anlarsın gerçeği.Bu senin boşlukta ki son hayalindir.Boşluğun sana hediye ettiği fakat seni oynattığı son hayaldir.Artık gözlerin hiç kapanmıycakmış gibi açıktır.İnadına karanlığa bakarsın.Fakat sen hala Anka kuşunun geleceğine inanırsın.Hayallerin şimdi çok daha fazladır.Artık sen sadece ellerini açar beklersin.Belki hiç umulmadık bir anda şefkatli bir el eline değer diye.Olurya belki bir gün acıyla büyüyen hayallerin gerçek olur diye.

MUSTAFA TÜRKYILMAZ