BENİ YARI YOLDA BIRAKTIN…

Yola çıkarken havanın durumu pek belli değildi. Beklide tedarikimi tam yapamayışımın sebebi buydu. Oysa bilmeliydim daha yolun başında sana uzanan yolların en derin uçurumlarla, en dar geçitlerle dolu olduğunu. Harici düşmanlar ve iç hafakanların üstüne birde senin kurduğun aşılmaz duvarlar var ya işte asıl onlar bu yolculuğu çekilmez kılıyor. Bu yola çıkmak pek arzuladığım bir şey değildi. Bu yüzden önceden plan, program da yapmadım haliyle. Bir heyelan hissettin içimde, bir seda işittim ansızın. Sendin beni çağıran, bu yollara düşüren. Gözlerindeki davet apaçıktı. Bu yüzden bendeniz böyle alelacele yola çıktı. Nereden bilirdim önce çağırıp sonra yüzüstü bırakacağını. Ama olsun çıktık yola bir kere.

Asırlardır bu hep böyle. Hep başlatır kaçarsınız. Yürekler hep sonu gelmez, menzil bilmez bir seferdeler. Çok yolcular yoruldular bu yollarda. Pes ettirdi bu yorgunluk onları. Bilmiyorum bende daha ne kadar dayanabilirim. Henüz yürümekteyim sensiz kızaran bir yalnızlık akşamında. Henüz sarsılsa da, sallansa da devrilmedi sabır direğim. Henüz ayaktayım dimdik olmasa da.

Ümittir yaşatan insanı. Sevgidir büyüten küçücük fidanları. Şimdi bana açık açık git diyorsun. Sanki çağıran sen değilmişsin gibi. Senin git demen bir yana biz gitmemiz gerektiği zaman gideriz be gülüm, bunu kendine dert etmeyesin. Senden son isteğim ise git diyorsan bile hiç olmazsa bir iz bir işaret kalsın sana gelişimden ve seni sevişimden. Onu da çok görme bana…

İhsan POLAT 15.03.2000 İspir