ne kadar ugraşsamda olmuyor. yapamıyorum, alışamıyorum yokluguna. savaşamıyorum yanlızlıgımla.özlüyürum sevgilim seni çok özlüyorum... dayanabilirim başarabilirim sanıyor herkes ama yanılıyorlar YAPAMIYORUM.. çoktan yıkıldı surlarım, çokdan kanadı yaralarım. kanım içime akıyor, gün geçtikçe zehirliyor beni...
giderken kırdın kanadımı o günden beri uçamıyorum. sen bilirmisin özgürken durduk yere hapsedilmeyi? hapsoldum gözlerinde, kalbimin zindanlarında zifiri karanlıkda el yordamıyla arıyorum yolumu ama bulamıyorum. tüm yollar aynı hücreye çıkıyor, aynı işkence odasına....
kimi zaman en güzel rüyalarımken birdenbire kabusum oluveriyorusun..
oysa ne güzel günler geçirmiştik beraber. bitmeyecek sandıgımız güzel günler... bittigi gün görmedin hiç aglayışlarımı duymadın çıglıklarımı -hala attıgım- ya da duydunda kapadın mı kulaklarını?
bu sevdanın sonu nereye gidiyor? kim bilir belki bir hastane odasında hayalinle biten bi ömrüm olacak ya da çocuklarımın hatta torunlarımın karşısında son kez adını söyleyip vericem son nefesimi ... kim bilir belkide ölümünü ögrenince ölcem bende...
kim için, kimle çarpıyor benim kalbim? ellerine bıraktımminicik yüregimi, hayatımın dizginlerini...
böyle bitmemeliydi... yıkılmak yok gitmek yok ’SON’ demiştin. birbirimizin ’SON’u olcaz.. nerde o sözlerin, yalvarışların, aşkla bakan gözlerin...
kime bakıyor şimdi, kim için göz yaşı döküyor, kimi izliyor o güzel gözlerin??? aklıma geldikce senin başka biriyle olma ihtimalin bileçıldırıyorum. durduramıyorum içimde dinmek bilmeyen o çıglıkları...
bazen ne istiyorum biliyormusun: kimsenin olmadıgı bir yere gidip, aglamak, bagırmak, kusmak içimdeki zehirini...canımı acıtan her şeyi, ’SENİ’ haykırmak istiyorum sessizlige. sessizlikle birleşsin istiorum isyanlarım, sel olsun yıksın istiyorum içimi yakan yangın...
yolda, otobüsde, yatakda; yürürken, otururken, uyurken, okurken yaptıgım her fiilde, gittigim her mekanda sen varsın. hayalin gözümde, yüzün önümde...
dogum günüm yarın benim ama buna bile sevinemiyorum. çünkü hayallerin geliyor aklıma, hayallerimiz... gözlerindeki ışıgı hatırladıkca sönüyo tüm ışıgım. sonra aklıma geliyor korkakça kaçışın. beni ortada bırakıp arkana bakmadan kaçışın. diyorum hiç mi düşünmedi acaba nolur bu kız diye ne hale gelir.
şimdi dön bak ardına giderken patlattıgın binaya evet tam yıkılmadı ama tüm kolonları hasar içinde, zor duruyor ayakda. kim düzeltebilir beni artık kim sarabilir senin gibi ya da artık kim ’SEN’ olabilir? sana gelirken nasıldım şimdi nasıl bi bak yıktıgına, harabeye bak!!!...
23.11.2oo9 => pazartesi oo.54...