NERDE KALDI ESKİ GÜNLER?
Benim çocukluğumun,sevinçleri bile başkaydı.Küçük bir bez bebek mutlu ederdi beni.Akşamları ne güzel oyunlar oynardık.Öyle bir hayalin karşına oturup durmazdık.Büyüklerimiz muhabbet eder,çocuklarda çeşitli oyunlar oynardık.Şimdi ise yavrularımız,göz bebeklerimiz hiç bir şeyle mutlu olamıyorlar.Yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarında.Ben hep ağlayan bebeğim olsun istemişimdir de;şimdiki bebekler,ağlamak ne kelime dans bile ediyor.Gerçek bebekten zor ayrılıyor.
Komşu komşunun külüne muhtaçtır sözü uygulanırdı o zamanlarda.Şimdi öyle mi ya?Komşu komşuyu tanıyamadan taşınıyor mahalleden.Hatta gidişini anlayanda olmuyor.
Öyle yoğun bir tempo var ki hayatımızda,ilişkilerimizi yaktı kül etti.
Mevsimler bile daha coşkundu eskiden.Yaz yazlığını,kışta kışlığını bilirdi.Baharlarda vakti gelince süzünürdü gelin gibi.Bir kar yağardı ki;bakmaya kıyamazsın,bir yağmur yağardı ki;seyretmeye doyamazsın.Şimdi artık ne öyle kar yağıyor,nede yağmur.Tabiatı küstürdük mü ne?
Benim çocukluğumun bayramları vardı,sıcak sevecen,saygı ve sevgi ile perçemlenmiş.Günlerce önceden hazırlanılırdı bayrama.Evde bir telaş,bir hazırlık.Şimdi ise tatil planları alıyor hazırlıkların yerini.Ahhhhh!Geçen yıllar,ahhhh! Reyyhann