0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
821
Okunma
Anlattıklarını hiçe saydı birkez daha şair kısık mum ışıklarında.Yine telafisi olmayan boka sardı olayları.Anlamsızlık veya boşa geçen her günün sentezi idi gözlerindeki yaşlar.Yine anlattıklarım aramızda kalacak nasıl olsa.Bilmeyecekler,bildikleri gibi yaşayacaklar güzel günlerini pembe gözlükleriyle,bakacaklar hayatlarına.Evet ! Pembe gözlükleri dedim.Paylaştıklarımız aramızda kalıcak değil mi?
Sözcüklerin yerini hangi duygu alırsa alsın,yenileyemez içimdeki eski nefreti.Birkez daha bir anlık öfkesiyle kıran olamam belki de.Her can sıkıcı karın ağrısında kendimi bulamam sahil kenarlarında.Beni yeniden avutmuyacak o dalgaların sesi.Baksana onlar bile meşgul kuşlarla dans ediyor durmadan güneş batana kadar.Senin için emanet olan sadece bir söz vardı içimde ’’HOŞCAKAL’’.
ES
