Keyfim, kahyası ve ben seni düşündük yine bu gece.Ne çok sevmiştim seni; bana bakan ela gözlerini ve gülümseyen o güzel yüzünü.Sahi ne zaman oldu bütün bunlar? Ayrılık ne zaman gelipte çalmıştı kapımızı? Hatırlıyor musun sen de benim gibi bunları?

Hatırladıkça içinde bir yerlerde ta derinlerde bir acı hissediyor musun benim gibi sende? Aniden başlıyor musun dinlediğin her şarkıda ağlamaya? Söyle hadi... Bensiz geçirdiğin her saniyenin hesabını kime soruyorsun? Yine her zamanki gibi suçu başkalarında arıyorsundur ayrılığın tek suçlusu senken.

’Öyle kolay değil unutmak!’’ hatırlıyor musun bu sözü? Bu sözü bir zamanlar sen bana söylemiştin. Söylesene unutmak ne kadar da kolaymış değil mi? Bunu sen beni unuttuğunda anladım. İçimi kanata kanata, benden beni accıta acıta aldığında öğrendim unutulduğumu. Sandığın kadar basit değildi hiçbirşey işte.

Şimdi sen başka ellerde bensiz başka yerlerde benden bihabersin. Bense burda yalnızlıklardayım.Umarım için her yandığında adımı söylerek inlersin. Bir tek sen,ben ve Allah değil; herkes bilir bizi. Sana tek bedduam bu. Sende yan benim gibi tıpkı bir zamanlar senin için yandığım gibi.

Elveda güzel yüzlüm...

Elveda....