Hepimiz biliriz ki Türk erkekleri dünyada yere tüküren,ağaç veya duvar köşelerine çekinmeden pervazısca tuvalet ihtiyacını gideren tek zümredir.Bu çocukluktan gelen bir alışkanalıktır ve daha sonra istem dışı olarak yada isteyerek kendini geliştirir bu konuda.Çocukken belediyenin çocuk bahçelerinde anne gözetiminde oyunlar oynardık ve mutlaka çişimiz gelirdi bu oyun sürecinde ve cırtlak bir sesle:"Annneeee çişimmm vağğğ"diye anneyi bu durumdan haberdar ederiz.Annede bizim oyun arkadaşımız olan sercanların,serkanların,ahmetlerin yada mehmetlerin annesi olan Saçmanaz hanımla muhabbete dalmıştır ki hiçbir kuvvet anneyi o hararetli dedikodu muhabbetinden koparamaz direk şu yanıt verilir anne tarafından:"oğlun şu ağacın altına tutturuver bi’şey olmaz"çocuk şimdilik utangaçtır ama tabiki bu olayın birkaç defa daha tekrarlanması sonuca çiş geldiğinde anneyede sormadan direk ağacın altında işini bitirecektir.Çocuk şöyle der:"yaaaa anne arkadaşlarım bakıyoooo"Bu durumlarda anneler nedense hiç vazgeçmeden direk şu cevabı verirler fütursuzca:"olsun oğlum bi’şey olmaz ahmette de var sende olandan bi’şey olmaz"Bu cevap üzerine çocuk kendisinden olanın ahmette de olması neden çişini ağacın altına yapması konusunda onu rahatlatacağını anlamış değilken dudak bükerek işini bitirir.Bu daha sonra alışkanlık haline gelir çünkü ağacın altına birikmiş boş sigara paketini veya cips poşetlerini çişle avlayabilmek çocuk için inanılmaz bir zevktir.Daha sonra onlu yaşlardayken tuvalet bile unutulur sokakta oynanan futbol maçı yarıda kesilmeden bahçe duvarları tuvalet rolünü seve seve üstlenir.Hatta bir zamandan sonra çocuklar ustalaşmışlardır ve:"bak ben en uzağa çıkarıyorum sen yapabiliyonmuuu?!"diyerek duvarı kirletmekte sakınca görmeden bu konuda arkadaşıyla yarışır.(ve bu yüzdendir ki halk arasında"sidik yarıştırma"deyimi oluştu)Çocuk daha sonra büyür yetişkin bir adam olunca artık yerlere klas tükürüşler yapar.Nasıl desem böyle "lop"diye tek parça halinde hiç parçalamadan o tükürük kütlesini yerle buluşturur klas bir şekilde ve bununlada gurur duyar salakça bir nedenle("vay bak ben hiç dağıtmadan tükürdüm var mı enim gibisi? diye).Böylece arada sırada sokaklarda gördüğümüz ve tiksindiğimiz tükürüklerin sahibini merak etmeden kafamızı çeviririz.