İnsan gayesiz yaşamaz. Günlerin geçmesini bekleyerek tükenen bir ömür hiç yaşanmamış gibidir. Yaşayana da sıkıntı ve külfettir. İçinde yaşadığı zaman dilimi anlamsız gelir. İçine düşmüş olduğu gönül yorgunluğu mantarlaşmış bir ağaca çevirir onu. Kütlesel var olmanın ötesine geçemez. Hayata dair yaşamında hareketlilik bulamazsınız. Sisli bulutların arkasından çevresini seyreder. Bakışları bulanık fersizdir. Hareketleri yavaştır. Mekanik tavırlar sergilemekten ileri gidemez. Ondan güçlü bakışlar beklemeyin göremezsiniz. Üretkenlik onun hayatında yoktur. Yenilik adına bir şeyler sezerseniz kendisinin şuurlu ürünü değildir.
Yokluklar ruhu sarmaya başlayınca dilden dökülenler kudretini yitirir. Umutlar hayaller hatırdan silinir gider. İçinden akıp gidenlerin yerine yenisini koyamadığı için her an bir öncesinden daha geriye gider. ateşin mumun varlığını tükettiği gibi erir gider her ne varsa. Yok oluşu seyredersin karşısında. Dokunmak durdurmak istersin, nafiledir gayretlerin. Bağlantıları kesilmiştir dış alemle. Kendini kırmak istemediği beklide kırmaya cesaret gösteremediği kabuğa hapseder.
Kim nasıl yardım eder ona bilemiyorum. Karalığa gömülmüş yaşantısına nasıl bir ışık girer. Yüzlerce soru. Sormanın da kıymeti yok. Var gücünle alıp yere vurmak mı gerekir.
Bekleyiş.

İBRAHİM İŞLEYEN