Nedense hep sonbahar aylarında ayrılık,veda ve gözyaşı vardır.Bazıların sebebini bilemeyiz.Ama şu gerçek ki hepsinde de bir göç vardır.Hepimiz bir gün bu yapraklar gibi önce yeşillenip daha sonra sararıp çürüyeceğiz.

Eğer yapraklara dikkatlice bakarsanız,hafif bir hüzün katar içimizin derinliklerine.Ama yinede ben sonbaharı seviyorum.Öellikle yağmurlarını.Mis gibi toprak kokusu,rüzgarla birlikte esen yapraklar... Ne kadar güzel öyle değil mi?

Halbuki bu güzellikleri küçük şeylerde aramayı bilmediğimizden,böyle güzellikleri çocukluğumuzdan beridir görmediğimizden,belki de sadece yaprakların üzerine basıp gidiyoruz. Ne acı bir tecrübedir,her güzelliğin sir sonunun olduğunu anladığımız zaman Güzellikleri uzaklarda aramak daha doğru olur belki...Aynen öyle de,hayatımızdan bir sonbahar daha geçti.Çünkü sonbahar da bu dünyadan göçüp gidiyor bizim gibi...