Merhaba baba..
bugün gece yüreğime bir başka oturdun, her gün/gece hissetiğim o acı bu gece bir başka çöreklendi yüreğime.
"şansa inanma,ama tesadüflere inan" değişin çınlıyor kulaklarımda,
sen kalp krizinden gittin cennete, bir akşam üstüydü ve sen şekerleme yapmak istedin/yorgundu tüm vücdun,beynin,hücrelerin, akşam yemeğine kadar yarım saatlik bir şekerleme dinlenmene yetecekti, nerden bilirdik, o akşam yemeğine oturamayacağımızı,
senin şekerleme yaparken,ebedi istirahata çekileceğini nasıl kondururdukki sana...
Evimizin pos bıyıklı,kısa boylu, uysal adamı
bir akşam üstüydü bırakıp gittin bizi, hadi biz neysede annemi neden bıraktınki,
bilmezmisin annem sensiz markete bile gitmezdi ve sen bu dünyadan gittinten sonrada
hiç markete gitmedi,evden çıkmadı,çıkmıyor,eksik hep bir yani,onu tamamlayan hayat arkadaşı yok yatağında,sen yoksun baba...

"şansa inanma,ama tesadüflere inan" değişin çınlıyor kulaklarımda,

senden sonra benimde üzüntüye bağlı olarak kalp damarlarımın sinirleri genişlemiş,
ameliyat olmam gerekliymiş, annem çok ısrar etti doktora gideyim diye ve gittim,
doktor on iki ocağa gün verdi, tamam dedim baba tamam on iki ocakta buradayım...
aksilik bu ya -yada senin lafınla tesadüf- şubatın ilk haftası büyük bir toplantımız olacak
ve katılmak şar... yani ya daha erken ameliyat olup o tarihe kadar toparlanmalıyım,
yada ameliyatı ertelemeliydim, dört ocakta doktoruma gittim baba yalvardım ameliyatı erkene al dedim,"peki" dedi "altı ocakta gel hastaneye yat tahlileri yapalım,7 ocakda ise ameliyatı yapalım" olur dedim, sevdindim...

yarın hastaneye yatıyorum,
ama unuttuğum ve bir kaç saat evvel tesadüfen farkettiğim birşey vardı,
yarın senin doğum günündü ! sen haklıymışsın baba, hayat tesadüflerle doluymuş,
senin gününde,senin doğduğun günde,senin ölümüne neden olan şu kalp belası ameliyatı için,senin doğum gününde ben hastaneye yatıyorum...

bunu bir mesaj olarak algılayabilir miyim senden?

"oğlum beni öldürdü kalbim, seni benim doğum günümde yaşatsın kalbin" der gibisin baba...

babam...
sana çok şiir yazdım,ama ilkkez mektup yazıyorum,
seni çok özledim;
varlığını,kokunu,yumuşak tavırlarını,sakin duruşunu ve seni hep kendime örnek alışımı...

ben seninle her zaman gurur duydum biliyormusun?
ve seni örnek alırken,her zaman iyi bir yol katettiğimi biliyordum,
varlığın güç veriyordu bana baba,
sen gittin,herşey biraz daha zorlaştı,ki kalbimin teklemesi bu yüzden,şakaklarıma çok kısa bir zamanda oturmuş beyazlar bu yüzden,sensiz dertleşecek kimsede yok...

sen olsaydın,
anlatırdım sana,sevdiğim kızı
boşaltırdım içimi,sevincimi,mutluluğumu/mutsuzluğumu, NEDEN? diye sormazdın
sorular olmazdı sende,yada ne bilim işte kararlarımı yargılamazdın
hep pozitif bakar,bana güç verirdin...

babam...

sen iyi ki doğmuşsun,
ve ben iyiki senin oğlunum...
yoksa nasıl sana benzerdi huyum suyum,kimi örnek alır,kime kahramanım derdim.

doğum günün kutlu olsun babam,
üşütme oralarda,sıcak dur
rahat uyu sen,hayat arkadaşın bana emanet,gözümden bile koruyorum annemi...

abimede selam söyle, oda merak etmesin çocuklarını
yeğenlerimde bana emanet, bir dediklerini iki etmiyorum, ufaklık bu aralar fazlaca hiperaktif,tepemden aşağıya inmiyor...
büyük,okula devam ediyor ve çok başarılı,şimdi birde ingilizce kursuna yazdırdım onu
dil öğreniyor...

siz rahat uyuyun,
buraları merak etmeyin,
hayat işte

"tesadüflerle dolu"

bir mutluluk,bir mutsuzluk.