Nerdeyim.?.Şu anda gördüğüm sobanın,televizyonun ya da televizyonun üzerindeki plastik bebeklerin benim için bir anlamı olabilirmi.?. Belki bunlar, nerde oluşumu belgeleyen küçük ve belirsiz ayrıntılar.Belki de zamanı sonsuzca böldüğüm usumda, beni sorgulayan safça görünümler.
Ne olursa olsun ben burdayım.Hiç olmazsa bedenim burda.Peki burası neresi.?.Biraz önce televizyonun düğmesine basmış olsaydım bu sorunun da anlamı olmayacaktı sanırım.O halde yalnızca nerdeyim demek yetmiyor.Doğrusu nerelerdeyim.Daha iki saat önce o köhne tuvaletteki mum ışığına bakıp kurduğum hayaller bile nerdeliğimden habersizler şimdi.Belki o hayallerde şu devreli kutunun içine hapsoldular...
Unutmayabilirdim oysa herşeyi, eğer çelişmeseydim bir sonraki halimle.Oysa bu değilmi ki yine beni gecenin yarısında rumlardan kalma dar uzun sokaklarda koşturan.Ne aradığımı bilseydim keşke o dar uzun sokaklarda.Hayal işte, yabancılaşmanın sınırsızlığındaki bir hayal.Eh nede olsa hümanizmin sınırlarında hapsolmaktan da kötü sayılmaz bu.Ben ki tüm sınırları kapsıyorum. olumsuz da görünebilirim, olumsuzlukları da kapsadığım için.ama maskeli erdemlerin ötsinde bir olumsuzluk olmalıyım.Pozitif bir olumsuzluk.
Anlıyor belki düşlediğimi, gördüğüm plastik bebeklerin kurduğu o metafiziksel dünya.Hoş anlamasalar da olur, şu anda anlayamadığım nerdeliğim ölçüsünde.
Evet zamanı gelince biliyorum ki, gördüğüm şu soba büyük gürültülerle yanacak,televizyonsa nerdeliğimizin kendine özgü dünyasına yapay nerdelikler katacak.Ama ben bilemiyorum, bulup bulamıyacağımı bu sorunun nihai yanıtını.